Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους εμάς τους ΜΠλόγγγκερς (πως μου τη δίνει η ελληνοαγγλική προφορά...), που αναρτούμε, ποστάρουμε, σχολιάζουμε άρα... άρα υπονομεύουμε, συκοφαντούμε -όλοι, μα όλοι οι ΜΠλόγγγκερς- και είμαστε κακοί άνθρωποι, και εκβιάζουμε και απειλούμε, μέσα στην ανωνυμία του διαδυκτίου........
Χρόνια πολλά τώρα "κυκλοφορώ" στο διαδύκτιο, αφήνω τα αποτυπώματά μου, υπάρχω, και για το πείσμα σας, θα συνεχίσω. Κι αν θέλετε να ξέρετε -για να σας κάνω και τη ζωή πιο εύκολη- μπαίνω στο νετ και από το πισί (εξυπνόπουλά μου εσείς που μέσα σε λίγες μέρες τα μάθατε όλα) του γραφέιου, και από το σπίτι του γκόμενού μου, όπου κατοικοεδρεύω, και από του αδερφού μου, και από το πατρικό μου, και από το ίΝΤερνεττττ (ελληνοαγγλική προφορά πάλι) σε διάφορες πόλεις της χώρας μας και του εξωτερικού.
Πόσο το χάρηκα που κόσμος πολύς άρχισε να εμφανίζεται στη ΜΠλογγγγκόσφαιρα (αούργκ!), και πόσο μούδιασα, όταν διάβασα σε εξώφυλλο "κοριτσίστικου" περιοδικού τον τίτλο "πως να γίνετε πετυχημένοι μπλόγκερς".... αλλά και πόσο συφιλιάστηκα και άρχισε η έξαρση της ψωρίασης μου, όταν στα παράθυρα της ελληνικής τηλεόρασης, έτσι χύμα, απροκάλυπτα, και ισοπεδωτικά αιωρείται ο ειρωνικός και υποτιμιτικός τόνος κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη "ΜΠλόγγγκερς"....
Σε κάποιες χώρες υπάρχει κλάδος στη νομική και στην εγκληματολογία, που ασχολούνται με το διαδύκτιο. Λες να υπάρχει και στην Ελλάδα; Λες να βρούμε και τον καργιόλη που μου έκλεψε τους κωδικούς των λογαριασμών μου σε e-mail accounts, forums κλπ κλπ, και μου έκανε -τρόπω τινά- τη ζωή δύσκολη; Η δύναμη των δημοσιογράφων είναι αξιοσημείωτη. Των πολιτικών, επίσης. Εγώ η μαλάκω, που προσπαθώ τίμια να κάνω τη δουλειά μου, και να μη πειράζω τους γύρω, είμαι η κοροϊδάρα. Που πληρώνω τους γαμοφόρους πάνω σε ήδη φορολογημένα χρήματα, και ακίνητα, και δυσκίνητα και ό,τι ριμαδό-πραγμα ελέγχεται και καταγράφεται και αριθμήται.
Θυμάμαι τον παππού μου -και στη συνέχεια τον πατέρα μου- να με συμβουλεύει: να γίνεις χρήσιμος άνθρωπος στη κοινωνία, και νομοταγής πολίτης. Ρε τί ειρωνία και μαλακία... ουτοπία και ροζ συννεφάκι, που κουβαλούσαν. Ναι, ξέρω. Μπορεί αύριο-μεθαύριο, να βρεθώ ενώπιον της δικαιοσύνης και να απολογούμαι για όσα γράφω εδώ πέρα, με τη κατηγορία πρόκλησης και υποστήριξης της αναρχίας (δεν αποκλείω ποτέ και τίποτα), ως ταραχοποιό στοιχείο μέσα στο διαδίκτυο.
Δε με χέζετε;
Δε πάτε να χτίσετε κάνα νοσοκομείο της προκοπής, με άρτιο εξοπλισμό και επιστημονικό προσωπικό που να έχουν ΨΥΧΗ ΡΕ και να μη χρηματίζονται, ούτε να εκμεταλλεύονται τον 'κοσμάκι';
Δε πα ν' ακούσετε τη νεολαίρα μπας και πάρετε γραμμή τί τράβανε κι αυτά τα κωλόπαιδα που εσείς γεννήσατε και μεγαλώσατε και τους ετοιμάζετε ένα μέλλον ΜΙΑ ΑΗΔΊΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ, πανάθεμά σας....;
Άμα δε ξυπνήσω αύριο το πρωί να πάω στη δουλειά μου, ποιος θα μου δώσει να φάω μωρέ;
Σε ποιο κόσμο με άφησες μπαμπα να τα βγάλω πέρα μόνη μου με τους παπάρες εδώ που τα τρώνε όλα και δεν αφήνουν ούτε ψίχουλα για τα περιστέρια; Ε;
Κι ένα αρχίδι κι ένα μύδι, κάνανε τον Άρχιμήδη!
Τί ήθελα και το άνοιξα το χαζοκούτι και συγχήστηκα; Πως να μην αρχίσω μετά τις φωτοθεραπείες μου;
Όχι, μπαμπά, δε θα σώσω ούτε εγώ τον κόσμο, ούτε κι εσύ. Αλλά μου τη δίνει. Μου τη δίνει πόσα αρχίδια υπάρχουν και τους πληρώνουμε -άμεσα ή έμμεσα. Μου τη δίνει, που όταν θα γυρίσω από μία γαμημένη μέρα δουλειάς που με πήγε πίπα-κώλο και θέλω (κι εγώ σα παιδί) να ανοίξω το χαζοκούτι και να χαλαρώσω να τους βλέπω φλατσα κάρτα.... Ψάχνεις να βρεις ναρκωτικά, ή δε ψάχνεις μετά; (Θα κατηγορηθώ και για εισαγωγή κακόβουλων μηνυμάτων και προτροπών υπέρ των ναρκωτικών, άραγε;)
Πολιτισμός.... χιλιοειπωμένη, χιλιογραμμένη και χιλιοακουσμένη λεξούλα. Άντε να δούμε πότε θα πάρει θέση και στη δική μας κοινωνία. Γιατί, σιγά μην υπάρχει!
Λοιπόν, ΜΠλόγγγκερς.... με τους κωδικούς σας, τους εκβιασμούς σας και τις δυσφημήσεις σας, πάρτε θέση.
Και ξεκινώ, έτσι από χλευασμό πάλι....
Δευτέρα κοκαϊνη
τη Τρίτη ηρωίνη
Τετάρτη χασισάκι
την Πέμπτη ένα χαπάκι
Παρασκευή πρωίιιιιιιι τα πινώ όλα μαζίιιιιιι
Σαββάτο είμαι λιώμα
τη Κυριακή στο χώμα.
Αυτά!
Πάω να καπνίσω κανα τσιγάρο, να ακούσω τους ήχους της πόλης, να αναπολίσω, να χορέψουν πάλι οι σκέψεις στο μυαλό, βρε αδερφέ.
ΥΓ: Ακούω από μακριά τις σειρήνες του ασθενοφόρου.
