Όλη η Κηφισίας δική μου, και τα φανάρια της δικά μου, και οι στροφές με έναν πρίγκιπα στο χέρι και το παράθυρο τέντα ανοιχτό να αφήνει τα ίχνη των μουσικών και το άρωμα, που φόρεσα σήμερα.
Δε μ' έπαιρνε ο ύπνος και βολόδερνα 3 ώρες μέσα στο σπίτι.
Προσπάθησα να διαβάσω ένα βιβλίο, έφτιαξα καφέ ζεστό, αλλά το μυαλό έτρεχε.
Προσπάθησα να τρέξω πιο μπροστά από αυτό, αλλά τελικά έμεινα πίσω.
Σηκώθηκα να έρθω στο γραφείο από τις 5.
Μύρισα μπαρούτι, και είπα να κρύψω τις φωτιές, αλλά κάποιος άλλος θα ξεχαστεί
Για να κάνει τόσο κρύο, κάπου θα χιόνισε, και αφήνω το παιδικό μου μυαλό να φτιάξει χιονάνθρωπο στη βεράντα του σπιτιού μου
Μέτρησα και τα κοψψίματα στον κορμό του φοίνικα, και τον θυμήθηκα χιονισμένο. Έχεις δει χιονισμένο φοίνικα; Τριαντάφυλλα στον πάγο, δίπλα από το δέντρο του λωτού, μόνο με τους καρπούς και τα κλαδιά του χωρίς φύλλα; Έχεις δει πανύψηλο έλατο να κουνιέται λες και κουνάει τους ώμους του για να διώξει το χιόνι από πάνω του; Καμμένη την Αθήνα; Θυμάμαι ένα θεατρικό στο γυμνάσιο, με τη πρωταγωνίστρια να παίζει τη γύφτισα και να κάνει είσοδο στη σκηνή με έντονη προφορά και να φωνάζει: Ατίνα, Ατίνα ντιαμαντόπετρα!
Κουνάς το κεφάλι ε;
Μα να λένε τόσα πολλά τόσοι πολλοί...... κι εγώ πια στις 5 και κάτι το πρωί να είμαι στο γραφείο, πριν απ' όλους, χωρίς να το μάθει κανείς. Μυστικό μας έτσι; Μυστικό και το τί συμβαίνει εκεί έξω......
