3.7.09

Just a fucking gasp man...

Αυτό το σαββατοκύριακο δε θέλω να μιλήσω για τίποτα.
Θέλω να με αφήσεις μόνη να πλανιέμαι στις σκέψεις, στα βότσαλα της παραλίας, στα αλμυρίκια και τους φοίνικες, μόνη να κοιτάζω τα βότσαλα ανάμεσα στα δάχτυλά μου, μόνη να στέκομαι ακούνητη για ώρες στη πολυθρόνα με το κουρελιασμένο μαξιλάρι, μόνη στους ήχους των ξενύχτυδων παραθεριστών της πόλης, μόνη να ακουμπώ επάνω στα φαγωμένα κάγκελα του μπαλκονιού, μόνη απέναντι στο (παλαιόθεν-ο)καμμένο βουνό, μόνη με μένα και με όλα αυτά και το στριφτό να σβύνει ανάμεσα στα δάχτυλα με τα σημάδια και να μη παίρνω τον αναπτήρα να το ξανανάψω.....................
Απολύσεις, παραιτήσεις, δάνειο, χρώματα στα δωμάτια, τα πλακάκια στο μπάνιο, ο μελλοντικός γείτονας, η Μαργαρίτα θέλει μπάνιο, ....

(*&^%$#@


Κενό.
Θέλω κενό.
Ζητάω κενό.
Και θα επιστρέψω από εκεί πάλι μόνη μου.
Και γάματα τα δάκρυα ρε φίλε!
Στέγνωσαν λεμε.