17.6.06

Μισές δουλειές

Ξύπνησα αργά σήμερα το πρωί. Βλέπεις, τις δύο τελευταίες βραδιές το ψιλοξενύχτησα, ξεκινώντας από νωρίς το πρωί στη δουλειά και τραβώντας το μέχρι αργά. Ευτυχώς, με καλή παρέα. Ευτυχώς, με ανθρώπους που μου λένε πολλά και τους χαίρομαι. Τη μια στο Θησείο, στα λατρεμένα μου, την άλλη (εχθές το βράδυ) στη "γειτονιά μου", σπιτικά. Και τις δύο βραδιές, οικεία.
Ξύπνησα, τεντώθηκα, θυμήθηκα πως είναι Σάββατο, χάρηκα.
Μετά από λίγη ώρα, με τον καφέ στο χέρι μπήκα στο δωμάτιο μου ξανά και το βλέμμα μου έπεσε στη παραγεμισμένη βιβλιοθήκη, που είναι έτοιμη να καταρρεύσει από το γέμισμα. Πρόσεξα καλύτερα τους τίτλους των βιβλίων, που στέκουν μπροστά-μπροστά, και συνειδητοποίησα πως τα περισσότερα -ντρέπομαι να πω όλα- δεν τα έχω διαβάσει μέχρι τέλος. Για την ακρίβεια, τα έχω ξεκινήσει, έχω φτάσει κοντά στη μέση και τα έχω παρατήσει. Τα τελευταία χρόνια, αυτό κάνω. Τα ξεκινάω, τα κουβαλάω μαζί μου με όρεξη να τα διαβάσω στο δρόμο για τη δουλειά, ή όπου σκατά πάω, αλλά τα παρατάω. Εντάξει, θα είμαι πιο ειλικρινής. Τα ξεκινάω και δε φτάνω ούτε στη μέση. Μετά, αγοράζω καινούργια, και πάλι τα ίδια. Και ξανά, και ξανά, και ξανά.
Ξεκίνησα να γράφω τον "Γείτονα", τον παράτησα κι αυτόν.
Ξεκίνησα να μαζεύω χρήματα για να φύγω για Αγγλία. Κι αυτό το παράτησα.
Ξεκίνησα να παζαρεύω ένα σπίτι για να μείνω στα λατρεμένα μου. Πάει κι αυτό. Έμεινε κάπου στη μέση.
Ξεκίνησα να φτιάχνω το οργανώγραμμά μου για τον μήνα Ιούνιο, δεν το τελείωσα, και ούτε πρόκειται.
Ξεκίνησα να γράφω αυτό το post, αλλά είμαι σίγουρη πως κι αυτό, δε θα τελειώσει όπως υπολόγιζα. Ούτε φωτογραφία θα κοτσάρω -αυτή με τον φάρο.
Και δεν ήμουν έτσι παλιά.

9 comments:

ηω-λιθικός said...

καλησπέρα ,
όντως μετά από καιρό ,καλώς ήρθες ...
Οι μισές δουλειές γίνονται όταν δεν θέλουμε κάτι αληθινά ....οπότε μερικές φορές καλώς γίνονται μισές ...είμαι σίγουρος ότι θα ολοκληρώσεις όσα πραγματικά θελήσεις ....

Giramondo said...

Το ζώδιο φταίει για όλα!!!
Και εγώ τον τελευταίο καιρό...χάλια μαύρα...τίποτα δεν ολοκληρώνω!!

Ίσως πάλι να φταίει ότι θέλουμε να τελειώσουμε-οργανώσουμε τα πάντα και δεν γίνεται...απλά δεν γίνεται!

καλώς σε βρήκα

φιλιά

Little_Pat said...

*Ηωλιθηκέ, δε το είχα σκεφτεί έτσι. Με βάζεις σε σκέψεις, όπως πάντα...

*Giramondo, χαίρομαι που πέρασες από εδώ!
Τώρα ή το ζώδιο φταίει, ή ο κρόνος που περνάει πάνω από τον αχλαδόκαμπο... Ή απλά ψάχνουμε για δικαιολογίες; Δε γίνεται να κάνουμε τα πάντα, έχεις δίκιο. Ούτε φημίζομαι ως multitasking άνθρωπος.

Αυτό που με φοβίζει είναι μήπως η δουλειά με έχει επηρρεάσει τόσο πολύ, και δε κάμω αυτά που θέλω πραγματικά, ή να ασχοληθώ με όσα με γεμίζουν. Αχμ... η αυτοψία θα δείξει.

Giramondo said...

Αυτό είναι ένα σοβαρότατο ερώτημα...αν όμως γενικά αισθάνεσαι γεμάτη και γελάς...όλα πάνε μια χαρά!!!Όλα τα άλλα θα γίνουν όταν έρθει η ώρα τους!!

φιλιά

Attalanti said...

Καλησπέρα!

Έλεγε μια καθηγήτριά μου ότι οι συγγγραφείς έχουν πολύ βαρετές ζωές, αλλά ότι καλλιεργούν τη φαντασία τους. Υπάρχουν και άλλοι που πρέπει να ζουν για να γράψουν. Διαλέγεις και παίρνεις!

Πιστεύω ότι μπορεί απλά να χρειάζεσαι διακοπές. Α! και ένα φίλο να σου συστήσει ένα βιβλίο της προκοπής.

Little_Pat said...

Καλησπέρα και σε σένα attalanti (ο αυτοσαρκασμός είναι μεγαλειώδες προτέρημα, πιστεύω) και καλώς ήρθες!Βλέπω πως ούτε ενέδωσες ακόμα στο φλερτάρισμα του Μορφέα.

Δε μπορώ να ξέρω για τη ζωή ενός συγγραφέα, ούτε να τη κρίνω, αφού δεν υπήρξα ούτε είμαι. Τουλάχιστον, συνειδητά, επαγγελματικά και τακτικά. Όμως, όσο έχω φαντασία, δε βαριέμαι. Όταν λείπει η φαντασία, τότε έχω πρόβλημα. Αν δεν έγραφα, δε θα μπορούσα να ζήσω. Στο εγγυώμαι. Άλλωστε, το ότι γράφω -έστω και κουτουράδες- είναι σημείο αναφοράς πως Ζω, υπάρχω και δεν αναπνέω απλώς. Το ότι δε γράφω όπως παλιότερα, και οτι δε διαβάζω βιβλία (πέρα από αυτά που έχουν να κάνουν με τη δουλειά μου) με θλίβει. Ίσως, επειδή είναι ενδείξεις του ότι έχω αλλάξει. Όχι ότι περίμενα και προσδοκούσα πως δε θα αλλάξω. Απλά, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μου άλλαξαν, και μάλιστα μέσα σε πολύ λίγο διάστημα.

Διακοπές... αυτό είναι ένα μυστήριο και σκοτεινό θέμα σύζητήσης, χωρίς τέλος. Έναν φίλο, λοιπόν, να βρω να μου συστήσει ένα βιβλίο της προκοπής. Χμ, θέλεις να μου συστήσεις κάποιο...; Θα το εκτιμούσα.

Anonymous said...

Mikri_Pat, oi perissoteroi apo emas exoume ksekinisei polla pragmata ta opoia emeinan anoloklirota. Distixos, ekeina pou goustarame perissotero. Kata kapoio tropo diafono me ton iolithikos parapanw. Sigxwreste me agapite, alla ola auta pou goustaroume kanoume panta sthn akri.

sirA

PS: Na strwseis ton kwlo sou kai na teleiwseis ton geitona, se parakalv polu. Filia.

Attalanti said...

Θα συμφωνήσω με sirA, ότι αυτά που αγαπάμε αφήνουμε να περιμένουν. Στα προηγούμενα, οι προτάσεις μου έχουν ως εξής:

1. Κάτι για να γελάσεις και να ξεχαστείς: The full Cupboard of Life, Alexander McCall Smith.
2. Κάτι μικρό που θα σε κάνει να σκεφτείς: Tuesdays with Morrie, Mitch Albom
3. Κάτι για να συγκινηθείς: Gentelmen & Players, Joanne Harris.

N'joy!

Little_Pat said...

*attalanti, ευχαριστώ για τις προτάσεις!
Μερικές φορές, ο sirA μοιράζεται καλές "σοφίες" μαζί μας. Ναι, κι εγώ συμφωνώ μαζί του. Τις περισσότερες φορές, αφήνουμε στην άκρη τα θέλω μας, σαν θησία στον βωμό της καθημερινότητας και του... καθωσπρεπεισμού.