7.11.06

Μισό αυτό, μισό εκείνο, μισό και το άλλο, μισογεμάτο, μισοάδειο, μισό και το παλιό, μισό και το καινούργιο, μισό ό,τι πήρα, μισό ό,τι βρήκα, μισό λεπτό....
Τίποτα ολόκληρο, ούτε καν η χαρά. Ούτε η παιδική χαρά. Ούτε ξεγνιασιά. Ούτε το δόσιμο. Ούτε η μέρα.
Λες να πάω να περπατήσω; Λες να τ’ αφήσω όλα στη μοίρα; Ποια μοίρα; Ποιο fate; Ποιο γαμημένο fate; Ρε, με δουλεύεις;
Θέλω.
Τώρα.
Το ζητάω.
Αν και αύριο, πάλι, θα γίνω ανεκτική. Τον θυμό θα τον πνίξω. Τον λαιμό απλά θα τον κοιτάξω πάλι απελπισμένα για σημάδια. Θα ψάξω, σχεδόν με απόγνωση, στο βλέμμα για να σιγουρέψω πως το ένστικτό μου είναι λάθος, να πιστέψω το ψέμμα, που δεν είναι ψέμμα, απλά είναι η έλλειψη παραδοχής και έκφρασής της αλήθειας.
Γιατί έχω μεγαλύτερα αρχίδια από εσένα, κι από τους άλλους, κι ας έβαλα τα κλάμματα, κι ας ζητάω αγκαλιά, κι ας κρύβομαι στα χάδια, κι ας........
Μετά ποιος πούστης θα μου πει πως είμαι κολλημένη με τις ευχές και τους φόβους; Ας τολμήσει κάποιος! Ας βρει το κουράγιο να έρθει να μου το πει. Να με κοιτάξει κατάματα άμα μπορεί και να μου το πει. Λες να τα καταφέρει; Όχι. Αχμ. Πίσω από τη πλάτη μου μπορεί, αν με κοιτάξει στα μάτια όμως όχι. Γι’ αυτό λέω πως δε δέχομαι καμία δικαιολογία για το παρελθόν του οποιουδήποτε. Μα καμία. Και τρώει ένα χοντρό ¨χ¨ όποιος προβάλλει σα δικαιολογία για τη συμπεριφορά του το χθες του. Έλα να σου πω κι εγώ για το χθες μου ρε και θα δεις πως θα το βουλώσεις το ριμάδι σου. Ξέρω, δε θα πιστέψεις μία από όσα σου πω. Αλλά ξέρεις κάτι; Στ’ αρχίδια μου. Ή όλα, ή τίποτα. Άμα μπορείς.

11 comments:

Anonymous said...

misi zwi, misi agapi, miso fili, miso potiri,....
esi den hsoun auth pou elege "zhtame liga, prosdokoume ligotera, pairnoume elaxista"???
sirA

christos said...

Όταν όλοι μας μιλάμε με μισόλογα και δε λέμε αυτό που θέλουμε πραγματικά να πούμε, τότε συνηθίζουμε και στο να παίρνουμε πίσω τα μισά. Καλά να πάθουμε.

Little_Pat said...

*sirA,
ναι, έτσι έλεγα + συνεχίζω να το λέω, αφού παραμένει η μαλακία της μετριοπάθειας στη καθημερινότητά μας, όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε.

*ασυνήθη_ύποπτε,
το ¨χ¨ δε χρειάζεται κεφαλαία, είναι από μόνο του bold and capital!
Που χάθηκες εσύ; έχεις στρώσει κώλο για το μαστερικό; πολύ καλησπέρα σου!

*dr.who,
καλά να πάθουμε, δε λες τίποτα! Το χειρότερο είναι που το συνειδητοποιούμε αλλά δε κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε. Μετριότητες... Παντού μετριότητες.

Y. K. said...

"ή ολα ή τιποτα"
με τα μισα δε ζεις.μπερδευεσαι,χανεσαι ψαχνοντας να βρεις τα υπολοιπα μισα κομματια.και δε χαιρεσαι μονο νιωθεις μια λυπη τοσο βαθια που αδυνατεις να ξεριζωσεις..
μη γινεις ξανα ανεκτικη.οχι.δεν εχει νοημα ...φαυλος κυκλος.υπερασπισου τα θελω σου

Attalanti said...

Εσύ, παιδί μου, δεν περπατάς, εσύ ανοίγεις δρόμους! Καλημέρα!

Little_Pat said...

*ασυνήθη ύποπτε,
δεν αναφερόμουν αποκλειστικά στα σχόλια... δε βλέπω το blog σου πια... Ελπίζω, πια, να είναι καλύτερα εκεί πάνω και να έχεις βρει τον μπούσουλά σου. Κουράγια!

*alicia,
welcome aboard! Έχεις δίκιο. Με τα μισά δε ζεις, έχεις μόνο τη ψευδαίσθηση ότι ζεις. Και αναλώνεσαι, και χαλιέσαι, και όλα, όλα όσα έγραψες. Δε ξέρω τι με έχει πιάσει αυτές τις μέρες. Με έναν περίεργο τρόπο υπερασπίζω τα θέλω μου (τουλάχιστον προς τα έξω), αλλά μέσα μου νιώθω πως μόνο ανέχομαι και υπομένω. Μη νομίζεις πως και οι άνθρωποι που λειτουργούν σα σκληρά καρύδια δεν έχουν στιγμές αδυναμίας. Δικαιολογίες δε θέλω. Ούτε καν για τον εαυτό μου. Κυρίως για τον εαυτό μου. Απλά έχασα τον έλεγχο. Τον γαμημένο τον έλεγχο.

*attalanti,
ανοίγω δρόμους; εγώ; κάνω και τέτοια και δε το είχα πάρει πρέφα; Που νόμιζα πως είμαι μια σκιά. Που απλά είμαι παρατηρητής....; Σ' ευχαριστώ. Αν δεις τον δάσκαλο, δώσε του ένα φιλή από μέρους μου. Και πές του θα παραγγείλω σύντομα τα καινούργια μου πινέλα :)

me said...

Μπορεί το πρόβλημα να είναι οι ευχές και οι φόβοι του άλλου, και το δικό σου παρελθόν. Μπορεί να μην υπάρχει πρόβλημα, κι απλά άνθρωποι που το μόνο πράγμα που θέλουν είναι κι αυτό το οποίο δεν ξέρουν πως. Αλήθεια, πώς?

Little_Pat said...

*prosperoishere,
όσο παράδοξο κι αν ακουστεί τίνει να είναι η πραγματικότητα. Δεν υπάρχει απάντηση σε όλα τα ερωτήματα, αλλά υπάρχει πάντα μία εξήγηση για όλες τις καταστάσεις. Ταυτόχρονα, το παρελθόν μας το κουβαλάμε και είναι αυτό που αποτελεί τη βάση μας, λόγω εμπειριών, όμως, αρνούμαι να δεχτώ πως εξαιτίας του θα πρέπει να δικαιολογείται μια προσωπικότητα, και δη η συμπεριφορά ενός ανθρώπου. Όποιος ψάχνει για άλλοθι, ώστε να δικαιολογήσει το είναι του, δεν έχει να μου πει πολλά.
Αυτό που με ενοχλεί, όμως, περισσότερο είναι το μισό. Το μεσοβέζικο. Το περίπου. Αν σου είναι τόσο δυσβάσταχτο το ολόκληρο, καλύτερα να μείνεις στο καθόλου. Ή όλα, ή τίποτα. Επιμένω!
Καλημέρα...

Sigmataf said...

Ή Όλα ή τίποτα.
Χοντρός τζόγος!
Παμε για ρέφα;

ΠΡΕΖΑ TV said...

Ή ολα ή τιποτε...
Σκληρο,αλλα οταν δεν υπαρχει αλλη λυση...ειναι η καλυτερη επιλογη...
Καλησπερα.

Little_Pat said...

*sigmataf,
ή παίζουμε, ή δε παίζουμε ;)

*πρεζα tv,
επιλογές δεν είναι η ζωή; καλό σκ (σάββατο βράδυ απόψε ε;)