πΟΙος Είπε πως ήρθΕ το τέλΟς;
Για ποιο τέλΟς μου μιλΑς;
πΌτε ήτΑν η τελευτΑιΑ φορΑ;
πάλΙ μισΌλογα
πάλΙ εδΏ στην εκκίΝΗσΗ
δεν έφυγα
δε θα φύγω
δε θα χαθώ
δε θα ξεχάσω
Καθε ζωη ειναι ενας γριφος. Η απαντηση στον δικο μου ειναι γεννημενη στο σκοταδι. Δεν ηταν ετσι παντα. Στην αρχη ειχα ακομα αποριες. Στην αρχη...υπηρχε ακομα το μυστηριο μου.
7 comments:
fly on..
...δε θα χαθώ, δεν θα ξεχάσω, θα είμαι εδώ, μέχρι να με δεις και πάλι, όπως στην αρχή. Μόνο που αυτή φαντάζει μακριά πίσω μας, ενώ είναι αυτή που εγώ θέλω τώρα πιο πολύ... Αρχή, πιο δυνατή και πιο ισχυρή να διαλύσει το τέλος σου, μια και καλή. Χωρίς μισόλογα!
Εσύ, μην μου στενοχωρείς το πατατάκι, θα σε διαλύσω!
Δε θα ξεχάσω ναι.
Θα θυμάμαι.
Όσα πιάνουν λιγότερο χώρο όμως παλεύω να θυμάμαι.
Ελπίζω να είσαι εντάξει.Όσο γίνεται τουλάχιστον.
Φιλιά!
Οταν ερθει το "τελος",δεν θα υπαρχουν περιθωρια για μισολογα.
*elemental_on,
welcome aboard!
εννοείται, κι ας λένε ό,τι θέλουν...
*attalanti,
δε παθαίνει τίποτα το πατάκι, αντέχει (με όλες τις συνέπειες). Σ' ευχαριστώ Νατάσσα.
*sorry_girl,
το παλεύω να είμαι εντάξει, το παλεύω με τους δικούς μου τρόπους. Είναι κι αυτά τα δαιμόνια, βρε παιδί μου... ξέρεις...
*πρεζα tv,
έτσι ακριβώς. Όταν έρχεται το 'τέλος' είναι ουσιαστικό+απόλυτο τέλος, από τη ρίζα, χωρίς διαλλακτικότητες, και με το τίμημα. Και όσο για το δικό μου τέλος, το ορίζω εγώ. Και δεν αφήνω περιθώρια για μισόλογα. Αλλά μέχρι να έρθει το τέλος... το γαμίδι... ακούω διάφορα.
Μαλακίες. Συνεχώς, δίνω πίστωση χρόνου. Μπορεί, λέω μπορεί, τελικά, να ψάχνω να βρω ή να δημιουργήσω ένα άλλοθι για τη μαλακία που με δέρνει τα τελευταία 27 χρόνια. Μια άκρη χρειαζόμαστε να βρούμε, όχι απαραίτητα για να πιαστούμε από αυτή, απλά να ξέρουμε ότι υπάρχει ρε παιδί μου, κι ας μη τη χρησιμοποιήσουμε ποτέ. Γιατί, κατά βάθος, δε την έχουμε ανάγκη, απλά χρειαζόμαστε κι εμείς μια αίσθηση χρειάς για να λέμε ότι ανήκουμε στην ίδια συνομοταξία με τους άλλους. Ξέρετε, σε στιγμές αδυναμίας.
Καληνύχτα σας και καλημέρα σας.
H ανοησία συνίσταται στην ανάγκη κατάληξης (Φλωμπέρ)
Καλά ταξίδια
και μη χαθείς!
μουτς
*mantalena parianos,
έτσι λέει ο καλός μας ο Γκυστάβ, ε; Σα να 'χει δίκιο...
Σ' ευχαριστώ Μανταλενοκόριτσο. Έχω δρόμο μπροστά μου μέχρι να χαθώ ;-)
φιλιά πολλά και σε σένα
Post a Comment