29.11.06

Περιμένω να έρθει να με πάρει το ταξί για να πάω σπίτι. Έχω ανάψει και τσιγάρο, και το κοιτάζω να καίγεται στο μεταλλικό τασάκι. Ο όροφος άδειος, ίσως, και όλο το κτίριο. Αν δεν είχα την διαδρομή της μιάμισης ώρας για να γυρίσω σπίτι, θα καθόμουν κι άλλο. Μάλλον να γράψω όσα δεν έχω καταφέρει να πω μέρες τώρα. Και είναι πολλά, ρε φίλε. Είναι πολλά. Έχει μαζευτεί όλο το πλήθος των γιατί μέσα στο κεφάλι μου, τα "κοίτα να δεις, που πάλι εγώ θα τη πληρώσω τη νύφη", "πάλι στο μονόπλευρο θα καταλήξουμε", "για μία ακόμη φορά θα περιμένω και θα αναμένω"... Να σου πω κάτι, όσο περίεργο κι αν σου ακουστεί, έχει κι αυτό την ομορφιά του. Έπειτα, αν αναλογιστείς πως δεν έχω μετανιώσει ακόμη για ό,τι σκατό κι αν έφαγα στη μάπα, ξέρω πως θα είμαι σκληρή. Ναι, η μαλακία είναι πως μάλλον με τη πάρτη μου θα είμαι σκληρή. Όπως και να 'χει, δεν έχω μάθει τι πάει να πει "βάζω μυαλό". Αλλά αυτόν τον μαζοχισμό, τελικά, τον γουστάρω, γιατί με κάνει να είμαι καθαρή με τη πάρτη μου.
Ξέρεις, έχει αλλάξει το πρόσωπό μου. Μάλιστα, έχει σκληρύνει και αφεντιά μου, τελευταία. Το χειρότερο, όμως, είναι που συνεχίζω κατά βάση να είμαι ένα μικρό παιδί, που δε ζητάει πολλά, αλλά θέλει αγάπη, στοργή κι ένα νανούρισμα να κοιμηθεί. Όχι, για να ξέρεις, πως τα σκληρά καρύδια είναι πρώτα απ' όλα σκληρά με τη πάρτη τους, και απόλυτα στερημένα άτομα από στοργή.
Με πονάει το γόνατο, και δε μπορώ να κατέβω ούτε τη σκάλα. Χάλασε και το γαμημένο το ασανσέρ. Τη πουτάνα μου μέσα!
"Και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω!"

6 comments:

Attalanti said...

"έχει αλλάξει το πρόσωπό μου. [...] συνεχίζω κατά βάση να είμαι ένα μικρό παιδί, που δε ζητάει πολλά, αλλά θέλει αγάπη, στοργή κι ένα νανούρισμα να κοιμηθεί."

Πατατάκι, σκεφτόμουν ακριβώς, μα ακριβώς τα ίδια αυτές τις μέρες. Όσο για το γόνατο, ας μην το θίξουμε! Μήπως μπούμε μαζί να τα συμμαζέψουμε, να διαλύσουμε και το νοσοκομείο μιας και θα μπούμε; Έλα, έλα, θα είναι ωραία!

Καλημέρα και καλό μήνα!

ηω-λιθικός said...

"Αλλά αυτόν τον μαζοχισμό, τελικά, τον γουστάρω, γιατί με κάνει να είμαι καθαρή με τη πάρτη μου."

Tώρα ξέρω γιατί συνεχίζω να σε δια βάζω και να σου γράφω....

Καλή βδομάδα να έχουμε "μικρή πατ"

sorry_girl said...

Α ρε κορίτσι ακριβώωως όπως τα λες τα νιώθω κι εγώ.Και μάλιστα τις ίδιες χρονικές στιγμές..πως εξηγείται τώρα αυτό;
Σουρεάλ;!
Νιώθεις ζωντανή όμως έτσι δεν είναι;
Σε φιλώ!

Little_Pat said...

*attalanti,
άμα πάμε τα δυο μας στο ίδιο νοσοκομείο για τους γόνατες μας θα αφήσουμε όνομα και θα μας θυμούνται για όσο έχουν μνήμη!
Με βάζεις στη σκέψη για ποιο λόγο σκεφτόσουν τα ίδια πράγματα με εμένα αυτόν τον καιρό.... Φιλιά γλυκό μου. Και καλό μήνα, και καλή εβδομάδα.

*ηωλιθικέ,
όλοι μας έχουμε τους λόγους για τους οποίους μας αλληλοδιαβάζουμε, και αλληλοπαρατηρούμε. Νομίζω πως από την αρχή ήξερες... κι εγώ το ίδιο.

*sorry_girl,
δεν είναι σουρεάλ. Απλά περνάει ο κρόνος πάνω από τον αχλαδόκαμπο. Για μία ακόμη φορά. Έλα, ας μη προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε ΚΑΙ αυτό. Μάλλον αρχίζει να ανήκει στα προφανή, ότι κάποια πράγματα όλοι μας τα νιώθουμε ή τα σκεφτόμαστε την ίδια χρονική στιγμή με κάποιους άλλους, που δε ξέρουμε καλά καλά, και πιθανόν, κινούνται και σε άλλα, τελείως διαφορετικά, μήκη και πλάτη. Το γάμησα πολύ; Ε, τέλος πάντων, ξέρεις τι εννοώ.

Πλάκα-πλάκα, θα σταματήσω να νιώθω ζωντανή όταν δε θα μπορώ πια να γράψω, ή θα την έχω κάνει για τον άλλο κόσμο. Ναι, νιώθω ζωντανή, είμαι, και δεν αναπνέω απλώς και μηχανικώς. Δε σου κρύβω (άσχετο) πως έχω μπει στο τρυπάκι το πως θα ήταν αν ήμουν σε κώμα, και αν θα ένιωθα πράγματα, δη αν θα ένιωθα ζωντανή ακόμη κι αν κλινικά ήμουν νεκρή.
Συμπάθα με για τις μαλακίες μου, αλλά μη ξεχνάμε, είναι Δευτέρα!!!

Anonymous said...

Από τους λάθος ανθρώπους πάντα είναι πολλά αυτά που ζητάμε...

Little_Pat said...

*gitsaki,
welcome aboard...
Να είμαι ειλικρινής, δε το είχα σκεφτεί έτσι. Ίσως, να έχεις και δίκιο.