2.10.07

Φωτογραφία

...ένα μυστικό που κουβαλάς, που σου είναι βραχνάς, κατάρα εδώ και χρόνια, μπορεί και στα παιδιά σου, μπορεί και κάποιοι από το παρελθόν “δικοί σου”, στίγμα, πόρτα κλειστή, εκκωφαντικές σιωπές, εξάρσεις, υποτροπιάσεις, πάνω και κάτω, και ουσίες....... τί να εξηγήσεις, και τί να καταλάβουν; Μια βαλίτσα μαζί σου στο λιμάνι, ένα ράντσο στο εφημερεύων, κρύος ιδρώτας, εφιάλτες. Δικοί σου οι δαίμονες, φίλε. Μόνο δικοί σου. Να σου φέρω λίγο κέικ, που έφτιαξα με τα χεράκια μου; Λίγα χιλιόμετρα με μουσικές και τις σιωπές μας. Κι εγώ με το παράπονο και το γιατί να το βλέπω μπροστά μου κάθε που ζω όσα –τόσα πολλά- που σε θυμίζουν. Θα μπει και ο Νοέμβρης, να μεγαλώσεις κατά ένα νούμερο, κι εγώ χαμογελαστά εκείνη την ημέρα να σε τιμήσω, φορώντας το μαύρο παλτό, που έχω στη ντουλάπα για τα κρύα βράδια στο αυτοκίνητο, κι ένα τραγούδι συνέχεια να παίζει, να παίζει, να παίζει, να παίζει.... Και η μηχανή ανοιχτή. Στην υγειά σου, ο πολλοστός καφές της ημέρας.

9 comments:

Attalanti said...

Στην υγειά σου πίνω με αλκοόλ γλυκό που ζεσταίνει τα σωθικά μου και κάνει τη γλώσσα να εμπιστεύεται τα μυστικά σε αγνώστους. Καλό μήνα!

Little_Pat said...

Που 'σαι ρε Νατασσάκι!!!
Μας έφυγες στα ξένα, αλλά εδώ είσαι ακόμα :-)
Στην υγειά σου και σένα. Τους άγνωστους δε τους φοβάμαι ρε. Άντες... καλό μας μήνα!

ηω-λιθικός said...

ίσως οι άγνωστοι να μας μαθαίνουν από την αρχή , να μας δίνουν τον χρόνο για να μας μάθουν , να μας ακουσουν ....
ίσως να μην καταλαβαίνουν τα πάντα ....μας ακούνε όμως και αυτό λέει πολλά...

ένας άγνωστος γνωστός

Σπύρος Σεραφείμ said...

εύχομαι τα κρυμμένα μυστικά να γίνουν ευλογία και όχι κατάρες...

Little_Pat said...

*Ηω-λιθικέ,
μας ακούνε και τους ακούμε. Καμιά φορά, αναρωτιέμαι αν όσο λιγότερο γνωρίζονται οι άνθρωποι μήπως είναι και καλύτερα. Ξέρεις... πιο ασφαλές.
Τα φιλιά μου :)

*Σπύρε,
συνήθως ότι κρατάει μυστικό ένας άνθρωπος είναι κάτι κάπως "κακό". Και, τελικά, όλοι μας έχουμε κι από ένα μυστικό. Μακάρι να πιάσει η εθχή σου. Το έχουν ανάγκη πολλοί άνθρωποι, είμαι σχεδόν σίγουρη.
Καλή σου μέρα!

άρχοντας Κώστας said...

3 φορές το διάβασα...

τα μυστικά καμια φορά γίνονται αβάσταχτα ορμητικά ποτάμια...

καλή σου εβδομάδα....

Xblog said...

Υπάρχουν αυτές στο κουτί, εκείνες στο album και μερικές σε καδράκια. Άντε και μερικά αρνητικά

Πόσες όμως έχεις πετάξει?

Γειά μας !
xblog

Anonymous said...

Μυστικά και θαμμένα κι αν δεν μεσολαβήσουν θάνατοι δεν θα βγουν στο φως.
Αχ μωρέ κορίτσι αυτό το μαύρο παλτό τις νύχτες που κάνει κρύο κι ένα τραγούδι.
Στο στέλνω.
Κάτι από Waits έτσι για σένα.
Σε φιλώ.

Little_Pat said...

*άρχοντα Κώστα,
έχετε δίκιο. Γίνονται ορμητικά και ανεξέλεγκτα, σκοτεινά, φοβιστικά. Το 3 είναι μαγικό νούμερο ;) Καλή μας εβδομάδα...

*xblog,
μόνο στο κουτί και ανάμεσα σε κάποιες σελίδες βιβλίων. Και δεν έχω πετάξει καμία. Περίεργο;
Άντε γεια μας!

*purple clementine,
έτσι ακριβώς όπως το έγραψες!!! Μυστικά και θαμμένα κι αν δεν μεσολαβήσουν θάνατοι δεν θα βγουν στο φως. Αλλά έτσι δεν είναι τα μυστικά; Νομίζω πως πολλές φορές μας ελέγχουν εκείνα κι όχι εμείς αυτά.
Σ΄ευχαριστώ για το τραγούδι. Θα γυρίσω σπίτι, θα ψάξω ανάμεσα στα διάφορα και θα το βρω να το ακούσω :)
Φιλιά και από εμένα, μωβάκι μου :)