30.1.08

Γραμμές

Κι όλο πηγαινο-έρχομαι,
χωρίς να στέκομαι πια και να κοιτάζω, να παρατηρώ,
βήμα ταχύ,
βλέμμα φευγαλαίο,
ένα τέρας με δυο πόδια χρώμα κόκκινο να στριγγλίζει στο μυαλό,
που είμαι;
Ακολουθώ μια πορεία,
συγκεκριμένες ΓΡΑΜΜΕΣ,
σε ορισμένο κύκλο,
λίγο ύπνο,
άγχος,
και εκκρεμότητες να μαζεύονται συνεχώς.
Αν με ρωτήσεις, γιατί έλειπα τόσο καιρό,
θα σου χαμογελάσω,
θα σηκώσω και τους ώμους, και παιδικά θα σου απαντήσω:
- Για πόσο καιρό μιλάς; εχθές δεν ήταν που έπαιζα στην αλάνα με τον μαύρο τοίχο;
Για να ξέρεις, παιδί είμαι ακόμα.

4 comments:

northaura said...

παιδι που παιζει σε συγκεκριμενες γραμμες; σε ορισμενους κυκλους;
γινεται;
καλως σε βρηκα

Xblog said...

Θα σε ζηλεύουν για πάντα
θα προσπαθούν να μαντέψουν πιο μαγικό φίλτρο πίνεις
θα σε κακολογήσουν

Γάμα τους όλους ρε κορίτσι μου
και ζήσε όπως γουστάρεις
παίξε το πρωινό σου θέατρο και κονόμα για να ζεις καλά
και τα απογεύματα ζήσε όπως πρέπει

xblog

Attalanti said...

Τί φορτίο κι αυτό, το καλοκαίρι μέσα σου :) είμαι κάπου εδώ κι εγώ!

Little_Pat said...

*northaura,
welcome aboard...
Γίνεται καλέ μου, γίνεται. Γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν, και γεράσουμε, και κάνουμε πράγματα, που "πρέπει", το παιδί μέσα μας δε χάνεται και με τη πρώτη ευκαιρία χοροπηδάει και βρίσκει τρόπους να παίξει, ακόμη και μέσα σε αυστηρές, συγκεκριμένες γραμμές, και σκληρούς, άκαμπτους κύκλους....

*xblog,
το παλεύω, πίστεψέ με, το παλεύω!
"Και για το πείσμα σας γουρούνια, Θα υπάρχω!"

*attalanti,
Νατασσάκι μου... σε φιλώ κι ας έρθουν αργοπορημένα τα φιλιά μου εκεί στη δυτική ακτή :) Να σε προσέχει ρε!