25.2.08

Τα Πίνω Όλα Μαζί, Νο 2.

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους εμάς τους ΜΠλόγγγκερς (πως μου τη δίνει η ελληνοαγγλική προφορά...), που αναρτούμε, ποστάρουμε, σχολιάζουμε άρα... άρα υπονομεύουμε, συκοφαντούμε -όλοι, μα όλοι οι ΜΠλόγγγκερς- και είμαστε κακοί άνθρωποι, και εκβιάζουμε και απειλούμε, μέσα στην ανωνυμία του διαδυκτίου........
Χρόνια πολλά τώρα "κυκλοφορώ" στο διαδύκτιο, αφήνω τα αποτυπώματά μου, υπάρχω, και για το πείσμα σας, θα συνεχίσω. Κι αν θέλετε να ξέρετε -για να σας κάνω και τη ζωή πιο εύκολη- μπαίνω στο νετ και από το πισί (εξυπνόπουλά μου εσείς που μέσα σε λίγες μέρες τα μάθατε όλα) του γραφέιου, και από το σπίτι του γκόμενού μου, όπου κατοικοεδρεύω, και από του αδερφού μου, και από το πατρικό μου, και από το ίΝΤερνεττττ (ελληνοαγγλική προφορά πάλι) σε διάφορες πόλεις της χώρας μας και του εξωτερικού.
Πόσο το χάρηκα που κόσμος πολύς άρχισε να εμφανίζεται στη ΜΠλογγγγκόσφαιρα (αούργκ!), και πόσο μούδιασα, όταν διάβασα σε εξώφυλλο "κοριτσίστικου" περιοδικού τον τίτλο "πως να γίνετε πετυχημένοι μπλόγκερς".... αλλά και πόσο συφιλιάστηκα και άρχισε η έξαρση της ψωρίασης μου, όταν στα παράθυρα της ελληνικής τηλεόρασης, έτσι χύμα, απροκάλυπτα, και ισοπεδωτικά αιωρείται ο ειρωνικός και υποτιμιτικός τόνος κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη "ΜΠλόγγγκερς"....
Σε κάποιες χώρες υπάρχει κλάδος στη νομική και στην εγκληματολογία, που ασχολούνται με το διαδύκτιο. Λες να υπάρχει και στην Ελλάδα; Λες να βρούμε και τον καργιόλη που μου έκλεψε τους κωδικούς των λογαριασμών μου σε e-mail accounts, forums κλπ κλπ, και μου έκανε -τρόπω τινά- τη ζωή δύσκολη; Η δύναμη των δημοσιογράφων είναι αξιοσημείωτη. Των πολιτικών, επίσης. Εγώ η μαλάκω, που προσπαθώ τίμια να κάνω τη δουλειά μου, και να μη πειράζω τους γύρω, είμαι η κοροϊδάρα. Που πληρώνω τους γαμοφόρους πάνω σε ήδη φορολογημένα χρήματα, και ακίνητα, και δυσκίνητα και ό,τι ριμαδό-πραγμα ελέγχεται και καταγράφεται και αριθμήται.
Θυμάμαι τον παππού μου -και στη συνέχεια τον πατέρα μου- να με συμβουλεύει: να γίνεις χρήσιμος άνθρωπος στη κοινωνία, και νομοταγής πολίτης. Ρε τί ειρωνία και μαλακία... ουτοπία και ροζ συννεφάκι, που κουβαλούσαν. Ναι, ξέρω. Μπορεί αύριο-μεθαύριο, να βρεθώ ενώπιον της δικαιοσύνης και να απολογούμαι για όσα γράφω εδώ πέρα, με τη κατηγορία πρόκλησης και υποστήριξης της αναρχίας (δεν αποκλείω ποτέ και τίποτα), ως ταραχοποιό στοιχείο μέσα στο διαδίκτυο.
Δε με χέζετε;
Δε πάτε να χτίσετε κάνα νοσοκομείο της προκοπής, με άρτιο εξοπλισμό και επιστημονικό προσωπικό που να έχουν ΨΥΧΗ ΡΕ και να μη χρηματίζονται, ούτε να εκμεταλλεύονται τον 'κοσμάκι';
Δε πα ν' ακούσετε τη νεολαίρα μπας και πάρετε γραμμή τί τράβανε κι αυτά τα κωλόπαιδα που εσείς γεννήσατε και μεγαλώσατε και τους ετοιμάζετε ένα μέλλον ΜΙΑ ΑΗΔΊΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ, πανάθεμά σας....;
Άμα δε ξυπνήσω αύριο το πρωί να πάω στη δουλειά μου, ποιος θα μου δώσει να φάω μωρέ;
Σε ποιο κόσμο με άφησες μπαμπα να τα βγάλω πέρα μόνη μου με τους παπάρες εδώ που τα τρώνε όλα και δεν αφήνουν ούτε ψίχουλα για τα περιστέρια; Ε;
Κι ένα αρχίδι κι ένα μύδι, κάνανε τον Άρχιμήδη!
Τί ήθελα και το άνοιξα το χαζοκούτι και συγχήστηκα; Πως να μην αρχίσω μετά τις φωτοθεραπείες μου;
Όχι, μπαμπά, δε θα σώσω ούτε εγώ τον κόσμο, ούτε κι εσύ. Αλλά μου τη δίνει. Μου τη δίνει πόσα αρχίδια υπάρχουν και τους πληρώνουμε -άμεσα ή έμμεσα. Μου τη δίνει, που όταν θα γυρίσω από μία γαμημένη μέρα δουλειάς που με πήγε πίπα-κώλο και θέλω (κι εγώ σα παιδί) να ανοίξω το χαζοκούτι και να χαλαρώσω να τους βλέπω φλατσα κάρτα.... Ψάχνεις να βρεις ναρκωτικά, ή δε ψάχνεις μετά; (Θα κατηγορηθώ και για εισαγωγή κακόβουλων μηνυμάτων και προτροπών υπέρ των ναρκωτικών, άραγε;)
Πολιτισμός.... χιλιοειπωμένη, χιλιογραμμένη και χιλιοακουσμένη λεξούλα. Άντε να δούμε πότε θα πάρει θέση και στη δική μας κοινωνία. Γιατί, σιγά μην υπάρχει!
Λοιπόν, ΜΠλόγγγκερς.... με τους κωδικούς σας, τους εκβιασμούς σας και τις δυσφημήσεις σας, πάρτε θέση.
Και ξεκινώ, έτσι από χλευασμό πάλι....
Δευτέρα κοκαϊνη
τη Τρίτη ηρωίνη
Τετάρτη χασισάκι
την Πέμπτη ένα χαπάκι
Παρασκευή πρωίιιιιιιι τα πινώ όλα μαζίιιιιιι
Σαββάτο είμαι λιώμα
τη Κυριακή στο χώμα.
Αυτά!
Πάω να καπνίσω κανα τσιγάρο, να ακούσω τους ήχους της πόλης, να αναπολίσω, να χορέψουν πάλι οι σκέψεις στο μυαλό, βρε αδερφέ.
ΥΓ: Ακούω από μακριά τις σειρήνες του ασθενοφόρου.

8 comments:

Xblog said...

μια είναι η λύση !!!
http://www.youtube.com/watch?v=nHUzJ2R91D8

xblog

Little_Pat said...

βολεύομαι και με wow :)

Mantalena Parianos said...

Nα 'ναι του ασθενοφόρου καλό είναι Πατ-woman. Για καλό θα έρχονται οι άνθρωποι, για να σε σώσουν.

Αν είναι σειρήνες της αστυνομίας όμως, αυτό δεν είναι καθόοοολου καλό και μάλλον κάποιο λάθος έκανες στην πρακτική εφαρμογή του "πως να γίνετε πετυχημένοι μπλόγκερς".

καλημέρα
:)

rvagos said...

Ρίχτα ο παριανός φοβάται και τη σκιά του .
Άσε τις ουσίες και μπες στην ουσία :ΡΙΧΤΑ ακατάπαυστα.

Anonymous said...

Μια χαρά τα λές...θέλω και εγώ τσιγαράκι τώρα.

Little_Pat said...

*mantalenokoritso,
εμένα να σώσουν; καλύτερα να τρέξουν για κάποιον άλλον, που έχει περισσότερο ανάγκη :ppp

*vragos,
welcome aboard!
Για ποιον παριανό μιλάς; ποιος φοβάται τη σκιά του; Σε ποιες ουσίες αναφέρεσαις

*theodora,
welcome aboard! Μια χαρά τα λοέμε, αλλά ποιος μας ακούει, και τί κάνουμε για όλα όσα λέμε; Ναι, τίποτα.

Ζητώ συγγνώμη για τη καθυστέρηση, αλλά είχα μείνει εκτός για μεγάλο διάστημα.

Anonymous said...

Οι «ταραχοποιοί» και η καταστροφή της δημόσιας περιουσίας!!!

Σκέψεις ενός πολίτη για το κύριο άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ της Παρασκευής,30-5-08


Διαβάζω: «Η βία στα Πανεπιστήμια δεν πλήττει μόνο την ακαδημαϊκή κοινότητα.»
Σωστά. Δεν είναι οι φοιτητές μόνον που βιάζονται όταν, αδύναμοι να αντιδράσουν, υποχρεώνονται να βγαίνουν αγράμματοι από τα πανεπιστήμια.
Συνεχίζω: «Υπονομεύει τη Δημοκρατία.»
Σωστά. Ένας αμόρφωτος πολίτης είναι ένας αδιαφώτιστος πολίτης, αδυνατών, από την αμορφωσιά του τώρα, να λειτουργήσει δημοκρατικά μέσα σε μια κοινότητα.
Συνεχίζω: «Οι προπηλακισμοί των πρυτάνεων και η καταστροφή της δημόσιας περιουσίας από μικρές ομάδες ταραχοποιών απαιτούν άμεση απάντηση από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.»(τέρμα της πρώτης παραγράφου-εν όλω τρεις).
Εδώ καταλαβαίνω ότι η εφημερίδα τα βάζει όχι με την κυβέρνηση όπως υπέθεσα, αλλά με τους «ταραχοποιούς».
Ταραχοποιοί λοιπόν οι φοιτητές!
Έχει σκεφτεί ποτέ όμως η εφημερίδα πόση ταραχή έχει συμπυκνωθεί, για χρόνια τώρα, στις ψυχές και στις ζωές των «ταραχοποιών» αυτών, από τις καταστροφικές του μέλλοντος κάθε φοιτητή αποφάσεις και τακτικές του κράτους, τακτικές που τον καταδικάζουν σε διαιώνιση της τριτοκοσμικής του νοοτροπίας, που, ο φαύλος αυτός κύκλος του έχει επιβάλει;
Σκέφτηκε ποτέ η εφημερίδα πόση αθέατη ταραχή πιέζει τα βάθη της θάλασσας, και συμπέρανε ποτέ κατόπιν, ότι δεν πρέπει να κακίζει τα κύματα για τον αφρό που σηκώνουν και για τον επιφανειακό σάλο που προκαλούν; (και, μέσα σε παρένθεση, ας πάω λίγο μακρύτερα-σκέφτηκε ποτέ η εφημερίδα όταν θα γίνει ένας υποθαλάσσιος σεισμός, το τσουνάμι που θα σηκώσει δε θα την αφήσει ούτε να σκεφτεί για «ταραχοποιούς», που τώρα άσκεφτα ψέγει;)

Μα η εφημερίδα κόπτεται και για την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας που προκαλούν οι «ταραχοποιοί».
Δεν υπάρχει αντίρρηση, οι «ταραχοποιοί» καταστρέφουν δημόσια περιουσία. Όπως η γάτα όταν νιώσει έγκλειστη σε ένα στενό δωμάτιο σχίζει τις κουρτίνες και σπάζει κανένα βάζο στην προσπάθειά της να ξεφύγει.
Το ερώτημα που θα έπρεπε να βάλει στον εαυτό της η καλή εφημερίδα, θα ήταν αν αξίζει ναι ή όχι τον κόπο η μικρή αυτή καταστροφή δημόσιας περιουσίας, όταν έχει για αποτέλεσμα και για αντίτιμο την πραγματική μόρφωση των σημερινών φοιτητών και αυριανών πολιτών της κακόμοιρης αυτής χώρας-αν δηλαδή έχει για σκοπό και αντίτιμο η χώρα αυτή να βγει από τον κατάλογο των, φτωχών σε ήθος, σε γνώση και σε αξιοπρέπεια συγγενών, της πολιτισμένης ανθρωπότητας.
Και θα έπρεπε η καλή εφημερίδα να κάνει τη σύγκριση με τεράστιες -σε σύγκριση με αυτές που προκαλούν οι «ταραχοποιοί»- καταστροφές δημόσιας περιουσίας που προκαλούν άλλες, «μικρές» κι αυτές ομάδες (έως και άτομα),και μάλιστα όχι επιδιώκοντας κάτι ευγενές, αλλά τη δική τους και μόνον ευμάρεια, τον δικό τους και μόνον πλουτισμό, τη δική τους και μόνον καλοπέραση.
Τις καταστροφές των δασών, τις απώλειες ανθρώπινων ζωών στους δρόμους και στα εργοστάσια, την καταστροφή των δομημένων ομολόγων, την εξουθένωση της αξιοπρέπειας εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών-καταστροφές όλες αυτές, που έχουν προκαλέσει πολιτικοί από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίον «πολιτευτή»,χωρίς καθόλου να έχει ούτε αναρωτηθεί η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ποιος θα πληρώσει για τις καταστροφές αυτές δημόσιας περιουσίας, που φτάνουν μάλιστα σε δισεκατομμύρια ευρώ και όχι σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, όπως οι καταστροφές που προκάλεσαν οι «ταραχοποιοί» (πάλι καλά που δεν τους λέει και τρομοκράτες…)

Και συνεχίζω το διάβασμα του άρθρου (παράγραφος δεύτερη): «Άπαντες, ακόμη και ο «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς», οφείλουν να καταδικάσουν απερίφραστα τη βία των ολίγων. Δίχως «ναι, μεν αλλά». Οφείλουν να απομονώσουν ηθικά και πολιτικά τους τραμπούκους που καταστρέφουν το δημόσιο πανεπιστήμιο και να ζητήσουν την εξασφάλιση της ελάχιστης νομιμότητας.»
Υποδείξεις της εφημερίδας προς τον ΣυΡΙΖΑ!...Και μάλιστα θέλει η καταδίκη να είναι απερίφραστη! Δίχως ναι μεν, αλλά…!
Ίσως η εφημερίδα να νιώθει ότι έχει τη δύναμη να διατάσσει τα κόμματα τι θα πράξουν στη Βουλή. Και το λέει, χωρίς να της περάσει από το μυαλό, ότι αυτό ακριβώς που αυτή κάνει «υπονομεύει τη δημοκρατία». Και, ίσως από ένστικτο, στο τέλος της παραγράφου η εφημερίδα κάνει σκόντο στις επιταγές της, γιατί αρκείται να απαιτεί τη «ελάχιστη νομιμότητα».
(Εδώ δεν μπορώ παρά να θυμηθώ την περίοδο που, επί πρωθυπουργίας Ράλλη, όταν στη Βουλή συζητιόταν η κατάληψη της Νομικής, ο Κύρκος-και ενώ οι άλλοι αρχηγοί κομμάτων είχαν καταδικάσει την κατάληψη-, σηκώθηκε και άρχισε να υπεραμύνεται λαύρος του δικαιώματος των φοιτητών να κάνουν κατάληψη. Τον διακόπτει ο Ράλλης, και επιτιμητικά, του λέει: «Ε, όχι και μέσα στην αίθουσα αυτή κύγιε Κύγκο!» Και,ο «κύγιος Κύγκος», φοβισμένος συνέχισε: «Μα δεν με αφήσατε να τελειώσω κύριε Ράλλη…» Και συνέχισε καταλήγοντας στην καταδίκη κι αυτός της κατάληψης!... Ήταν η στιγμή που σιχάθηκα τους πολιτικούς. Ευτυχώς ο Αλαβάνος δεν πτοήθηκε από τις εντολές της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ).
Αλλά στην παράγραφο αυτή βλέπουμε ακόμη να είναι οι φοιτητές τραμπούκοι!
Όμως, επικαλούμενος και κάνοντας χρήση κι εγώ του δικαιώματος κάθε πολίτη να λέει τη γνώμη του, ας μου επιτραπεί να πω ότι για μένα τραμπούκοι είναι ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι τριακόσιοι βουλευτές, και όλα τα παρακλάδια που τρέφονται από τους κορμούς τους. Τι να γίνει, γνώμες είναι αυτές.

Και συνεχίζω (παράγραφος Τρίτη και τελευταία): «Η ανομία δεν μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν. Τα πανεπιστήμια και η χώρα δεν μπορούν να παραμείνουν άλλο όμηροι της άλογης βιαιότητας των ολίγων. Αυτό είναι υπόθεση όλων των κομμάτων που πιστεύουν ότι η δημοκρατία είναι ο μόνος τρόπος κοινωνικής οργάνωσης.»
Τώρα ποιων είναι η ανομία, ποιοι ολίγοι είναι όμηροι στη βιαιότητα ποιων και αν στη χώρα μας έχουμε δημοκρατία, αφήνω τους αναγνώστες μου-εσάς-να το βρείτε. Μην τα θέλετε όλα έτοιμα…

Κλέων Γελαστός

Little_Pat said...

Κύριε Γελαστέ,
καλημέρα σας και καλό σας μήνα.

Εν μέρει, θα συμφωνήσω με το παραπάνω κείμενό σας. Οπωσδήποτε, πολλοί από εμάς, νιώθουμε την έκδηλη υποκρισία του κράτους και των πολιτικών σχετικά με τα θέματα της παιδείας και των τελευταίων γεγονότων (εικόνες που δεν ανήκουν μόνο στατελευταία γεγονότα, αλλά τα έχουμε δει ουκ ολίγες φορές να λαμβάνουν χώρα και στο παρελθόν).

Παρά ταύτα, δε νομίζω πως μπορώ να μου επιτρέψω έτσι αλόγιστα και αθώα να δικαιολογήσω τους νέους μας, τους φοιτητές μας για τις εκρήξεις θυμού και τις καταστροφικές τάσεις τους, ακόμη κι αν οι υλικές αυτές καταστροφές είναι σχετικά μικρού οικονομικού κόστους, μπροστά στα υπέρογκα ποσά που έχουν φαγωθεί από τους διάφορους εξυπνήδες.
Ξέρετε, κύριε Γελαστέ, όταν νευριάζω ή νιώθω αδικία, δεν εκφράζομαι καταστρέφοντας, ούτε χτυπώντας άλλους.
Η εφημερίδα στην οποία αναφέρεστε, υποθέτω πως άφησε κάποιον κειμενογράφο της να εκφράσει την άποψή του, όπως και σε αρκετούς άλλους, που θα είχαν διαφορετική άποψη από αυτή του εν λόγω συναδέλφου τους, που συνέταξε το παραπάνω κείμενο, που παραθέτετε αποσπασματικά.

Θα μπορούσα να σας απαντήσω με ένα πολύ μεγάλο ποστ, αλλά δε θα το κάνω για τους παρακάτω πολύ απλούς λόγους:
1. Σιχαίνομαι τα spammings (και είμαι σίγουρη πως το παραπάνω κείμενο που παρατήσατε στο blog μου είναι ένα είδους spam, που αφήσατε από 'δω κι από κει)
2. Δεν μου αρέσουν τα ανώνυμα posts (αλλά δε τα διαγράφω κιόλας).
3. Υπήρξα φοιτήτρια αρκετά χρόνια, και δε δέχομαι το "δικαίωμα" των ακαδημαϊκών πολιτών, δη των φοιτητών να κάνουν καταλήψεις, να τα σπάνε όποτε τους καβλώσει, δημόσια ή ιδιωτική περιουσία, για την οποία κι εγώ έχω φορολογηθεί, για να πάνε τα κωλόπαιδα να σπουδάσουν και να ξεστραβωθούν.
4. Μάλλον δε πρόκειται ποτέ να διαβάσετε την απάντηση μου.

Αυτό που κάποτε οι νέοι, που θέλουν να σπουδάσουν, πρέπει να νοήσουν και να χωνέψουν, είναι πως η μόρφωση δεν είναι κάτι που σου απλώνεται απλόχερα, σε ένα πιάτο, από τους καθηγητές. Θέλει κόπο και αρχίδια και διάβασμα και ψάξιμο από τη πλευρά των "φοιτητών", και όχι συνεχώς μια απαίτηση μόνιμη, επειδή δώσανε πανελλαδικές και περάσανε σε μια σχολή, την οποία σπανίως γουστάρουνε, πως έγιναν αυτομάτως κάποιοι, και μάλιστα Ακαδημαϊκοί Πολίτες.

Θα κλείσω χρησιμοποιόντας την πιο ουσιαστική κουβέντα σας "Μη τα θέλετε όλα έτοιμα...". Και θα συμπληρώσω, Μη ψάχνετε άλλοθι για τη μαλακία που σας δέρνει.