16.2.09

Μπλε πρωϊνά

Είναι το τελευταίο διάστημα, που επέστρεψα στο πατρικό, και τα πρωϊνά μου φαίνονται διαφορετικά. Μέσα από το άσπρο μπάνιο, που πάω να ετοιμαστώ, εκεί γύρω στις 6 και βάλε, πλένω το πρόσωπο, μουτζουρώνομαι αργόσχολα, για να δω το Μπλε του πρωϊνού, πριν ξεκινησω τη μέρα μου.
Τη πρώτη φορά, νόμισα ότι κάτι έπαθαν τα μάτια μου. Δεν είπα σε κανέναν τίποτα. Τη δεύτερη μέρα, νόμισα πως συνέχιζα τα μπλε όνειρά μου και στο ξύπνιο μου. Τη τρίτη μέρα χαμογέλασα, γιατί ένιωσα μια γαλήνη. Όπως και τα επόμενα πρωϊνά. Πρέπει το χαμόγελο να παρέμενε κι όταν έβγαινα από το μπάνιο, γιατί ο πατέρας μου με κοίταξε απορημένος.
- Το ήξερες πως το πρωί είναι μπλε; τον ρώτησα κι εκείνος, χαμογέλασε και πήγε και κάθισε στη μπερζέρα του.
Την επόμενη μέρα, όταν βγήκα από το μπάνιο, με περίμενε στη θέση του, στη καφέ, δερμάτινη μπερζέρα του.
- Τελικά, το ήξερες πως τα πρωϊνά είναι μπλε...
- Ναι, τα χειμωνιάτικα πρωινά, νωρίς με το ξημέρωμα είναι μπλε.
- Κι εγώ που νόμιζα πως θα είναι και το υπόλοιπο της ημέρας μου μπλε....
Γέλασε δυνατά και κούνησε ελαφρώς το κεφάλι.
- Φτιάξε μπλε τις μέρες σου, αν μπορείς...
Χμμμμμ...

4 comments:

Attalanti said...

make 'em bright, baby blue! :))

psyche.. said...
This comment has been removed by the author.
psyche.. said...

http://www.youtube.com/watch?v=S6_hzqae2tw

kalhmera! :)))

Ioulita said...

Πριν από χρόνια, είχα δει γραμμένο σε μια ζωγραφιά ενός παιδιού με νοητική υστέρηση, στην οποία απεικόνιζε το ξημέρωμα, αυτήν ακριβώς την πρόταση: "τα χειμωνιάτικα πρωινά οι αυγές είναι μπλε". Μου φάνηκε τόσο ποιητικό, τόσο τρυφερό και όμορφο και σε ευχαριστώ που μου το θύμισες ξανά.