24.9.06

Ήταν που λες Σάββατο βράδυ κι εγώ έπινα τις μουσικές στο δωμάτιο με τη κλειστή πόρτα των 7 λέξεων. Τα έλεγα με τη πάρτη μου, καθώς ζωγράφιζα με μαλακό μολύβι το ανθρώπινο στίγμα. Όχι του Philip Roth. Το δικό μου... και ξέρεις κάτι; Πολύ με γουστάρω. Και ξέρεις και κάτι άλλο; Είναι πολύ δύσκολο να αντέξεις τον εαυτό σου. Αλλά όχι ακατόρθωτο, μάγκα μου. Και δε πα ν' ακούσω τα εξαμάξης. Στ' αρχίδια μου. Εσύ να ζεις στα περίπου σου. Ας ζοριστείς. Δεν είναι κακό. Και μη πιάσεις καμιά ατάκα του Νίτσε, που την έχουμε κάνει καραμέλλα βουτύρου, για να μας γλυκαίνει τη πίκρα. The bad taste in your mouth is just yourself. Ήδη λιγόστεψε μια μέρα η ζωή μου. Αλλά και των άλλων. Οι άλλοι, όμως, δε ξέρουν πως τη πέρασα αυτή τη μέρα. Κατάλαβες; Καλά, μην αγχώνεσαι. Κι αύριο Δευτέρα είναι. Ό,τι πρέπει να αρχίσει τη δίαιτα, που έλεγες. Θυμάσαι ρε;
Γαμημένες Δευτέρες!

4 comments:

ΠΡΕΖΑ TV said...

Πω-πω τσαντιλα!!!Δηλαδη μεχρι να παει Παρασκευη τι θα κανεις;
Καλη εβδομαδα να εχουμε!!!

Little_Pat said...

*πρεζα tv,
συνεχίζω να ισχυρίζομαι πως η λέξη "τσατίλα", προς το παρόν, δε με αντιπροσωπεύει. Άλλη είναι η λέξη. Μέχρι να πάει Παρασκευή θα κάνω πολύ δουλειά.Και να σκεφτείς, πως δε θα καταλάβω καν πως θα έχει φτάσει η Παρασκευή. Απλα... τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά :)

*ασυνήθη ύποπτε,
τι κάνεις εκεί στο βρωμόνησο?!?! (βλ. Αγγλία). Νίτσε. Γιατί ερωτηματικό+θαυμαστικό μαζί;

Anonymous said...

Τσαγκαροδευτέρες τις έλεγαν κάποτε. Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν ήταν καλό. Βαρυεστημάρα, μουργέλα και, το κυριότερο, 5 μέρες μακρυά από το επόμενο σ/. 'Οσο πλησιάζει αυτό τόσο γλυκαίνει ο πόνος!

Little_Pat said...

*heliotypon,
welcome aboard!
Ναι, τσαγκαροδευτέρες... και ξέρεις, αν ξεκίνησε και περίεργα η εβδομάδα σου από τη Δευτέρα, τότε ασ' τα να πάνε στον ¨έξω από 'δω¨!!! Καλό σ/κ να έχουμε.