13.9.06

...Όσο περισσότερο ψάχνουμε, τόσο πιο μυστηριώδης γίνεται η ζωή.
Αν με πείραζε, θα σου το έλεγα.
Αλλά καταλαβαίνεις...
Δεν με πειράζει,
Δεν με κουράζει,
Και μου αρέσουν τα ταξίδια.
Περιμένω πολλά ταξίδια, δρόμους ακόμη πολλούς.
Με ακούς;
Ναι, υπάρχουν πληγές που δε γιατρεύει ο χρόνος, που σε σημαδεύουν τόσο βαθιά, που τις κουβαλάς για πάντα...
Αλλά κοίτα με!
Κοίτα πως με ένα τίναγμα του κεφαλιού μου τις διώχνω. Κοίτα πως σηκώνω το φρύδι μου απαξιωτικά στο παρελθόν.
Άκου με!
Άκου πως διαολοστέλνω τους δαίμονές μου, πως τους κάνω να τρέμουν με τα λόγια μου.
Και αγάπε με,
όταν φεύγω κάθε φορά, και χάνομαι.
Πως μαζεύεις τα κομμάτια μιας ζωής;
Πως συνεχίζεις να ζεις, όταν η καρδιά σου αρχίζει να νιώθει ότι δε θα ξαναγίνεις ίδιος;
Χα!
Ξανά κοίτα με!
Ξανά άκου με!
Με τεκίλλες, ή χωρίς. Εσύ διαλέγεις. Εγώ, και με το ζύθο, δε θα πω όχι.
Κεράσματα
είναι και η ζωή,
μαλάκα!
σημείωση: Όταν λέμε "τεκίλλα" εννοούμε "τεκίλα". Τα 2 "λ" πάνε κάπου συγκεκριμένα... χικ!

12 comments:

ΠΡΕΖΑ TV said...

Προσκυναω για ακομη μια φορα.

Attalanti said...

Στην υγεία σου, μυστηριώδη γυναίκα!

Όσο περνά ο καιρός, τόσο πλησιάζεις και υπερβαίνεις το... μέγεθος του μυαλού σου!

Καλημέρα!

Anonymous said...

Allos enas proskinitis xamilwnei to vlemma me deos, egw...

Anonymous said...

de ksero an einai kati iero edo gia na proskinisw alla ypovalo ta sevi mou giafto to post kai gia arketa proigoumena sou.
eilikrina ta roufao
akomi kai to mprabo tha einai poli ligo gia na to xrisimopoiiso.

Anonymous said...

Κι εγώ εδω να δώσω τα εύσημα!
Elinor

Little_Pat said...

Αν νομίζετε πως μπορώ να βρω τις λέξεις αυτές που θέλω τώρα για να σας πω όλα αυτά που... που με κάνατε να νιώσω... σας λέω πως δε μπορώ!

Πρέζα ΤV, attalanti, sirA, ασυνήθη ύποπτε, anonymous, anonymos-elinor
Σας ευχαριστώ πολύ.

Anonymous said...

Μάθε με κι εμένα...

Καλημέρα καλη βδομάδα...

Little_Pat said...

*Αrgyrenia,
Να σε "μάθω κι εσένα";.... Τί εννοείς;
Καλή, βροχερή, εβδομάδα...

Anonymous said...

Πως συνεχίζεις να ζεις, όταν η καρδιά σου αρχίζει να νιώθει ότι δε θα ξαναγίνεις ίδιος;

Little_Pat said...

Με έπαρση, argyrenia, και με πυγμή, και με αρκετή δόση πείσματος, που όλα αυτά δεν είναι τίποτα πέρα από ένα τείχος προστασίας. Γιατί, κατά βάσει, οι γαμημένες εμπειρίες θα σε σπρώχνουν μαλακά κάθε βράδυ, που πας για ύπνο, για να συνεχίσεις.
Ναι, άλλωστε, ο κάθε ένας ανεβαίνει τον δικό του γολγοθά -έτσι δε λένε; Στο κάτω-κάτω, δε θέλεις να ξαναγίνεις ο ίδιος. Όχι. Θέλεις να συνεχίσεις. Κι ας νοσταλγείς το "πως ήσουν παλιά".
Σε κάποιο από τα επόμενα ποστ, θα καταλάβεις τι εννοώ....

jojo said...

είναι μαγικό και συνάμα παράξενο,
το πως βρίσκεις λόγια απο το μυαλό κάποιου άλλου ανθρώπου να ταιριάζουν τόσο πολύ σε δικές σου σκέψεις...

με γυρίζουν πίσω τα λόγια σου,
και γεμίζουν κενά που είχα αφήσει....
έστω κιαν όλα αυτά είναι στην πραγματικότητα, απλά, μέσα στο μυαλό μου.

σε ευχαριστώ, που ήρθες έστω και τώρα, να πεις πράγματα που ήθελα να πω και γω κάποτε.


νάσαι καλά γιαυτό.

Little_Pat said...

*jojo,
να 'μαστε καλά. Ναι, είναι μαγικό+παράξενο μαζί να ταιριάζουν οι σκέψεις ανθρώπων μέσα από τα κείμενά τους. Αλλά όχι απίθανο, τελικά :) Όλα μέσα στο μυαλό μας είναι. Περίεργο πράμα αυτό το μυαλό. Αλλά και ωραίο. Μανιασμένο, ή "παραζαλισμένο" :) Αλλά και ολέθριο. Και ναρκωτικό καλό, και δυνατό όμως. Και καταφύγιο.

Σ' ευχαριστώ, jojo. Να ταξιδεύεις. Κεράσματα, είναι και η ζωή, λοιπόν....