26.9.06

άσπρη καρέκλα μόνη της

Κάποτε ζωγράφιζα πολύ. Και φωτογράφιζα, επίσης, πολύ.
Δε μιζέριασα ακόμη, ρε σου λέω. Μικρή είμαι άλλωστε. Ακόμη. Ούτε τσατισμένη είμαι, για να ξέρεις. Οι σκέψεις μου μόνο κάνουν χορό πάλι. Χορεύουν ασταμάτητα. Αν το δεις από κάποια άλλη μεριά, αυτό είναι μάλλον καλό. Αλλά εξαρτάται από το πως το βλέπεις. Το φευγάτο είναι δικό μου και δε σου δίνω το δικαίωμα να μου στερήσεις τίποτα. Κάποιος μου ψιθύρισε λόγια για τη μοναξιά σου και λίγος αέρας μου χάιδεψε τα μαλλιά με μυστικά που έλεγαν πως κανείς δε νοιάζεται για σένα. Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι κανείς δε νοιάζεται για σένα. Άσε τώρα τις προσδοκίες για τους άλλους.
Who gives you a fuck, anyway?
Και το ξέρω πως σε πονάει αυτό. Αλλά ποιος σου είπε το ψέμμα ότι τα τριαντάφυλλα δεν έχουν αγκάθια; Σκέψου, λοιπόν, αν ο δικός σου κόσμος είναι στρωμένος με τριαντάφυλλα πόσα αγκάθια υπάρχουν σε αυτόν.
Έλα, σταμάτε με. Δε μου πάει ο ρομαντισμός. Κουβαλάς κι εσύ πολλά, το ξέρω. Αλλά... who gives you a fuck? Νομίζεις ότι θα πάρεις τα εύσημα; Δε σου το είπαν; Στους μαλάκες αποδίδεται το βραβείο της ανοιχτής παλάμης.
Να σου δώσω ένα μυστικό; Find the principles of joy για τον μαλακοεαυτό σου. Και βάλε τους ό,τι χρώμα γουστάρεις εσύ. Και χάρισμά σου η καρέκλα από πάνω. Μία την είχα, αλλά σου τη δίνω. Γιατί αποφάσισα πως άλλα πράγματα είναι να κρατήσω μόνο για τη πάρτη μου. Τί νόμιζες; Ότι τα κρατάω όλα μέσα μου; Έχω απόθεμα, μη σε νοιάζει... Την βλέπεις έτσι άσπρη που τη ζωγράφισα; Της έβαλα και γλάστρες, που έμεινα απότιστες πολλά χρόνια. Λοιπόν, άκου με λίγο. Πάρε τις γαμιδογλάστρες, πέτα τες, κάθισε τη μαλακία που σε δέρνει και μίλα της. Θα μάθεις πολλά. Και θα συνειδητοποιήσει ότι no one gives you a fuck. Τελικά!

5 comments:

Anonymous said...

sou paei perissotero o kunismos diladi?
pote to zwgrafises auto to wraio re mikro?
Yeh, no one gives me a fuck. Koinws, ftaneis na ksytheis monos sou? Ksysou. Giati an perimeneis apo tous allous, ton hpies. E? Kapws etsi de to leei kai o father? lol
Kalimera mikre tsampouka (me th kalh thn ennoia,e?)

Attalanti said...

Ο κύριος Νικόλας έχει αλλάξει τη ζωή σου... Πόσο σημαντικό είναι να συναντήσεις έναν (1) άνθρωπο που σε ακούει και σε καταλαβαίνει... Πόσο μοναδικό να κλαίει κάποιος πάνω από τα έργα σου... Να είσαι καλά!

Little_Pat said...

*sirA,
δε ξέρω αν μου πάει περισσότερο ο κυνισμός, σίγουρα τα πάω πολύ καλύτερα μαζί του από τον ρομαντισμό. Και με κάνει να νιώθω καλά. Ή αν θέλεις πιο κοντά στον εαυτό μου.
Δε θυμάμαι ημερομηνία εκτέλεσης αυτής της καρέκλας. Πάντως, ανήκει σε αυτά που δε πέταξα, αλλά έδωσα. Το είχα δώσει και μου το σκανάρανε. Όχι και η καλύτερη ανάλυση. Αλλά εγώ το θεμά ζωντανό, όταν το βλέπω, κι όταν ακόμη κλείνω τα μάτια μου.
Αποκαρδιωτικό, αλλά ναι... μόνος θα ξυθείς, δε θα σκεφτεί καν -πόσο μάλλον να το πράξει- να σου ξύσει κάποιος άλλος τη πλάτη. Έτσι έλεγε+συνεχίζει να ισχυρίζεται ο father.
μικρός τσαμπουκάς; who? me? you 're kidding me, right?

*attalanti,
δε ξέρω αν ακριβώς έχει αλλάξει τη ζωή μου ο κύριος Νικόλας -φαντάζομαι αναφέρεσαι στον Δάσκαλο- αλλά σίγουρα συνέβαλλε πολύ. Ιδιαίτερα μάλιστα.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα του να κλαίει... ούτε και την ημέρα που πήγα να του ανακοινώσω ότι φεύγω. Δε πρόλαβα να του το πω. Το ψυχανεμήστηκε, με αγκάλιασε και μου έδωσε όμορφες ευχές. Ωραίος άνθρωπος...

ΠΡΕΖΑ TV said...

Η καρεκλα δεν θα μεινει ποτε μονη της...Καποιος θα βρεθει να καθησει διπλα της...

Little_Pat said...

*πρεζα tv,
Κάποιος θα βρεθεί να καθήσει δίπλα της. ή... να κάτσει επάνω της :)να αναπτύξω κι άλλο το σενάριο;;;