9.9.06

Stupid girl

- What exactly is being said?
- Που να ξέρω, ρε Τζόναθαν;
Ο Τζόναθαν με κοιτάει από την απέναντι καρέκλα, πίσω από το σχεδόν άδειο μπουκάλι τεκίλλας και τα σφηνοπότηρα. Απόψε, είπαμε πως θα μεθύσουμε. Και όταν μεθάμε πίνω τεκίλλα και όχι μαύρη σαμπούκα. Από τη μέση και πάνω είναι γυμνός, και το καφέ ηλιοκαμένο δέρμα του γυαλίζει από τα φώτα της πόλης. Τα δυο μπράτσα του με χτυπημένα τατού, ο λαιμός τους συνοδευόμενος από χαϊμαλιά, περίεργα και περίτεχνα πάνω από μια πλάκα ασημιού. Τα γαλανά μάτια δυο θάλασσες πεντακάθαρες και τα ατίθασα, αρμυρά ξανθά μαλλιά του να πέφτουν άτσαλα στο σκαμένο πρόσωπό του. Πόσα χρόνια τον ξέρω; Δε θυμάμαι. Ούτε θυμάμαι πόσες τεκίλλες έχουμε κατεβάσει μαζί. Τη σιχαίνομαι τη τεκίλλα. Την αγαπάω μόνο όταν τη πίνω με τον Τζόναθαν.
- Do you love him?
Νομίζω στραβώνει το στόμα μου στο άκουσμα αυτών των λέξεων.
- Τι κουβέντα πας ν' ανοίξεις τώρα;
- Do you think you 're in love with him?
- Γαμώ τα αγγλικά σου παλιομαλάκα ολλανδέ, που χρησιμοποιείς την ίδια λέξη για την αγάπη και για τον έρωτα.
Στρίβει ένα τσιγάρο. Ανακατεμένος καπνός με λίγη σοκολάτα από το μπορντώ σακουλάκι του και μου το προσφέρει. Εγώ κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου και το ανάβει μόνος του.
- Don't you want to share things with a man?
- Πολύ tricky η ερώτησή σου, καμένε άρχοντα.
- You do want to share with him, though...
- Μπορείς να μου πεις με σιγουριά κάτι για εκείνον;
Ο Τζόναθαν γελάει δυνατά. Εγώ ανάβω έναν πρίγκιπα.
- I bet he wants too...
- Ναι... το μουνί μου, ίσως. Και τα φιλιά μου. Και το χθες μου. Και του φόβους μου.
- Isn't that enough?
- Με ποιανού το μέρος είσαι, ρε;
Τραβάει μια γερή τζούρα από το τσιγάρο που έχει φτιάξει και με κοιτάει μέσα από τους καπνούς που αφήνει να γλυστρίσουν γαργαλιστικά από μέσα του.
- Noone's... You?
- Ε;
Δίκιο έχει. Εγώ με ποιανού είμαι;
Κοιτάζω την Αθήνα που ξενυχτάει. Με ποιανού το μέρος είμαι; Γιατί δε μπορώ να πω πως είμαι μόνο με το δικό μου. Πιάνω με το αριστερό μου χέρι το σύστοιχο γόνατο. Πάλι με πονάει. Και θυμάμαι πως έβαζε το χέρι του μαλακά επάνω του και μου το ζέσταινε και με πονούσε λιγότερο.
- Why don't you call him?
- Δε γίνεται.
- Why not?
- Είναι με την άλλη τώρα. Και μάλλον περνάει καλά. Αλλιώς θα μου είχε τηλεφωνήσει εκείνος. Αλλά δε με πήρε τηλέφωνο. Δεν υπάρχει λόγος να τους ενοχλήσω.
- Listen to yourself.
- Ναι, ξέρω. Είμαι πολύ ηλίθια γκόμενα.
- Yes, you are.
- Και βολική.
- Indeed.
- Και έχουν αρχίσει και αναβοσβύνουν τα φωτάκια γύρω από τη μεγάλη ταμπέλα στο μέτωπό μου, που γράφει ΜΑΛΑΚΑΣ.
- ...
- Σε λίγο θα μου παραγγείλουν και μεγάλους προβολείς για να φαίνεται και από πιο μακρυά.
- ...
- But, that's fucking me Jonathan.
- So, you are in love with him. Does he deserve it...?
- Do I deserve it?
- Pity...
- Pity?
- Have a drink, or kill your self.
- Έχεις άλλο μπουκάλι στο ψυγείο;
Μου γνέφει καταφατικά κι εγώ γεμίζω στα σφηνοπότηρα. Cheers man. Cheers to you too. Άσπρος πάτος. Γεμίζω και τη δεύτερη γύρα στο καπάκι. Έτσι πίνουμε με τον Τζόναθαν. Δυο γύρους μαζί. Cheers man. Cheers to you too. Άντε και καλή Κούβα. Άσπρος πάτος.
- You need time.
- Για ποιον μιλάς τώρα;
- For both of you, you little bitch!
- Ναι. Ο καθένας για τους λόγους του.
- Don't you have the same reasons?
- Ναι. Αλλά και ο καθένας χωριστά τους δικούς του.
Πόσες μέρες παιδεύομαι να κοιμηθώ; Το σώμα μου πονάει και το μυαλό μου συνεχίζει να κάνει ταξίδια παράξενα.
- So, what exactly is being said?
Κοιτάζω τον Τζόναθαν και κλείνω τα μάτια μου. Ρίζνω το κεφάλι πίσω, να κρέμεται από τη πολυθρόνα και ρουφάω μεγάλες δόσεις αέρα.
- Να κάνω υπομονή, θα περάσουν οι μέρες, θα είμαστε πάλι μαζί. Όταν θα γυρίσει...
Δε θέλω να ανοίξω τα μάτια μου. Δε θέλω να το περάσω μόνη μου. Αυτό θα του πω.
- You 're smiling again.
- Και γιατί όχι;
- Tough girl.
- Stupid girl...

13 comments:

Anonymous said...

You poor, little one...
Afou de ton goustareis ton oikto, afou pali 8a sta8eis pio psila apo to ipsos sou, afou pali de 8a peis kouventa, afou pali 8a tentw8eis...
Mexri poso 8a antekseis mikro mou?

Attalanti said...

Καλή επιλογή παρέας για κάτι τέτοιες ώρες... Θα περάσει. Θα περάσει...

Little_Pat said...

*όσο αντέχω, sirA. Όσο αντέχω, μέχρι να κάνω το μεγάλο μπαμ. Που να δεις, θ΄αργήσει αυτό το μπαμ :Ρ

*ασυνήθη ύποπτε,
μερικές φορές λειτουργώ σοφά (έστω κι αν αυτό αφορά μόνο τη τεκίλλα) :)))

*Τί θα περάσει καλή μου attalanti; Τί;...

Anonymous said...

Αν γυρίσει θα είναι δικός σου για πάντα αλλιώς δεν τον είχες ποτέ. Κι εγώ παραμυθιαζόμουν. Άνδρας που δεν είναι εδώ ποτέ δεν ήταν. Ξέχνα τον. Βγες, χόρεψε, φλέρταρε. Θα γυρίσει. Σίγουρα. Να γυρίσει όμως όταν δεν θα τον χρειάζεσαι τόσο.

Little_Pat said...

*argyrenia,
welcome aboard!
Μα τί μου λες; Όχι, δεν ήταν, δεν είναι κατι φυσιολογικό, όχι κάτι νορμάλ, δε μπορεί να μπει σε αντιστοιχία καλουπιού αυτό στο οποίο αναφέρομαι... :) Και σκέψου ότι μπορεί να μην αναφέρομαι στα του εαυτού μου, ή στην πραγματικότητα καν...:) Κάποια πράγματα, φαίνονται τόσο αληθινά που στο τέλος τα θεωρείς αληθινά. Αλλά σ' ευχαριστώ και για το σχόλιό σου και για το ενδιαφέρον σου.

Anonymous said...

εσύ την ξέρεις την αλήθεια σου καλύτερα από τον καθένα.-

Little_Pat said...

Ναι, την αλήθεια του ο καθένας τη ξέρει ο ίδιος. Μόνο ο ίδιος. Κι αν αφήνει κάτι προς τα έξω, για να τα δουν κι άλλοι, θα πρέπει να τα δει συνολικά. Και πάλι... μόνο ο ίδιος ξέρει την αλήθεια του. Ούτε καν ο ψυχολόγος του, δε μπορεί να μπει στο μυαλό του. Μπόρει, βέβαια, κάποιος άλλος, ή κάποιοι άλλοι να καταλάβουν κάποια στοιχεία του. Κάποια. Μπορώ να ισχυριστώ πως αυτά τα κάποια είναι ελάχιστα.
Καλημέρα argyrenia (το nickname σου μου θύμησε το Ασημένια.... αγαπημένο πρόσωπο:) ).

Anonymous said...

Καλημέρα καλό μου, καλύτερα έτσι που είμαστε δαιδαλώδεις, δεν νομίζεις?

sorry_girl said...

tough girl,super girl, bad girl, sorry girl ό,τι και να ΄ναι στα ίδια καταλήγουμε.Ξέρω οτι ξέρεις οτι ξέρω έτσι κοριτσάκι;;!
;)

Little_Pat said...

*argyrenia,
καλημέρα και σένα (άλλη μέρα, αλλά η ευχή είναι κι αυτή τη μέρα καλή!).
Ναι, είναι νομίζω καλά που είμαστε πολυσύνθετοι και πολύπλοκοι (υποθέτω, αναφέρεσαι στους χαρακτήρες). Αν είναι καλύτερα, βέβαια, το ψάχνω ακόμα :)

*sorry_girl,
σωστά+καλά ξέρεις ότι ξέρω ότι ξέρεις... Χαίρομαι πολύ γι' αυτό. Και χαμογελάω, επίσης. Και δε ξεχνώ ότι έχω να σου στείλω mail με μια πρόταση. Ο Σεπτέμβρης στα επαγγελματικά είναι δυνάστης...

Anonymous said...

για εμάς τους ίδιους τουλάχιστον, οι άλλοι χρειάζονται τον μίτο της Αριάδνης για τον λαβύρινθό μας.

Little_Pat said...

Αυτό ξαναπέστο!!!!!!!
Μπορεί να αγγίζει τα όρια της ανοησίας & της γελοιότητας το να πιστεύει κάποιος πως μπορεί να καταλάβει και να βρει μια άκρη στο μυαλό κάποιου άλλου. Δεν είναι τυχαίο που και στην ανατομία του ανθρώπινου σώματος αναφέρονται οι ελικοειδείς αύλακες του εγκεφάλου που μοιάζουν με... λαβύρινθο :)

Little_Pat said...

*would you love me any better? (πολύ γουστάρω να γράφω ΟΛΟ αυτό το nickname),
η πρόταση/συνταγογράφηση φαρμακευτικής αγωγής που μας δίνετε ακούγεται τρομερή+φοβερή! Θα τη δοκιμάσουμε άμεσα! (η μαλακία που μας δέρνει είναι σε καθημερινή βάση, οπότε δικαιούμεθα να πίνουμε τεκίλλα με σοκολάτα...κάθε μέρα). Πάω να πάρω τεκίλλα. Φέρτε σοκολάτες. ΟΒΕΡ!
Καλημέρες πολλές :)