Ξεκίνησε το άλλοθί μου... άλλες δύο μέρες άλλοθι από τη καθημερινότητά μου. Δύο μέρες για να κάνω όσα θέλω, από αυτά που οι υποχρεώσεις της καθημερινότητάς μου δε μου άφησαν χρόνο και διάθεση για να τα κάνω...
Σήμερα λοιπόν, δε ξύπνησα στις έξι το πρωϊ, όπως συνηθίζω τις καθημερινές.
Σηκώθηκα με το πάσο μου, άνοιξα το ραδιόφωνο κι ελευθερώθηκαν μουσικές σε όλο το σπίτι, έριξα νερό στα μούτρα μου, ξανά και ξανά, άνοιξα όλα τα παράθυρα του σπιτιού -ακόμη κι εκείνα των δωματίων που δε χρησιμοποιώ- και ήρθα στη κουζίνα να φτιάξω γκαϊφέ. Ο πρώτος καφές της ημέρας, με το πρώτο τσιγάρο της ημέρας, χωρίς να έχω κοιτάξει ακόμη το ρολόι, και το εταιρικό τηλέφωνο πεισματικά κλειστό......
Χαζεύω τη μέρα μέσα από το παράθυρο της κουζίνας, φτιάχνω με το μυαλό μου περίπατους στους δρόμους της γειτονιάς, μέσα από τα πεύκα και τους πολύχρωμους κήπους των σπιτιών, με το φρεσκοκομμενο γρασίδι, τα δέντρα που έχουν θεριέψει και τους κισσούς με τις τριανταφυλλιές και όλα αυτά τα λελούδια και τα φυτά που δε ξέρω πως τα λένε... Χρώματα πολλά εκεί έξω. Ζωή.
Πιάνω τον εαυτό μου να καπνίζει και να κουνάει τη κεφάλα.
Κοίτα κατάντια να φθάνουμε να μη ζούμε τα πιο απλά, τα γνήσια και αληθινά καθημερινά στοιχεία της ανθρώπινης ζωής -όπως ένας περίπατος χωρίς άγχος. Ακόμη και γι' αυτά, χρειαζόμαστε ένα άλλοθι.
Το Σαββατοκύριακο.................
No comments:
Post a Comment