Καθε ζωη ειναι ενας γριφος.
Η απαντηση στον δικο μου ειναι γεννημενη στο σκοταδι.
Δεν ηταν ετσι παντα.
Στην αρχη ειχα ακομα αποριες.
Στην αρχη...υπηρχε ακομα το μυστηριο μου.
ειμαι παραμυθάς τι να κάνουμε... Κάτι τέτοιες ώρες , σαν και αυτή , απλά τα διαβάζω και μου φτιάχνουν το κέφι...δεν ξέρω αν βοήθησαν και σένα...
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που είχε ένα όμορφο διαμάντι. Το όμορφο αυτό διαμάντι παρουσίαζε, όμως, μια μικρή ατέλεια: μια γρατσουνιά στο κέντρο του. Ο βασιλιάς κάλεσε διάφορους κόπτες πολύτιμων λίθων, διάσημους κοσμηματοτεχνίτες και τους ζήτησε να απαλλάξουν το πετράδι από τη γρατσουνιά. Μάταια όμως προσπάθησαν όλοι τους… Ώσπου, μια μέρα, εμφανίστηκε ένας νέος άντρας που ανακοίνωσε ότι μπορούσε να κάνει το διαμάντι ακόμα πιο όμορφο από ό,τι ήταν και όλοι γέλασαν μαζί του. Όταν επέστρεψε, όμως, και παρουσίασε την πέτρα στο βασιλιά, πράγματι ήταν πιο όμορφη από ό,τι ήταν πριν. Στο κέντρο της είχε χαράξει ένα πανέμορφο τριαντάφυλλο που το κοτσάνι του ήταν η παλιά γρατσουνιά….
Ναι, με βοηθάνε. Και μάλλον το έχω παράπονο που δε μου είπε κανείς παραμύθι, όταν ήμουν παιδί. Θα μου πεις, μα και τώρα παιδί είμαι :) Αχμ, έχουν μια δύναμη πάντως........
όχι η ζωή δεν είναι παραμύθι , υπάρχουν όμως άνθρωποι με τους οποίους μπορούμε να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι και να το κάνουμε βιώσιμο....Το πιστευώ αυτό...
iolithike, μάλλον όλοι μας χρειαζόμαστε/περιμένουμε τον παραμυθοποιό μας. Παντως, έτσι όπως έχουμε κάνει τη ζωή μας, έχει ΄γίνει ανέλπτιστο το να βρούμε κάποιον ή κάποιους με τους οποίους μπορούμε να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθο και να το κάνουμε βιώσιμο. Και δεν είναι πως είμαι αρνητική. Μπορεί πια, απλά, να μην έχω φαντασία. Ίσως κι επειδή ο κόσμος κρύβεται από την ίδια τη ζωή.
10 comments:
www.matia.gr/5/53/53_1.html
παραμυθια εμπνευσμένα από παιδιά
http://www.haef.gr/chilias/greek/festival/kid-rewrite.html
Που τα ξέρεις όλα αυτά εσύ...; :)
Thnx for the tips, anyway!
ειμαι παραμυθάς τι να κάνουμε...
Κάτι τέτοιες ώρες , σαν και αυτή , απλά τα διαβάζω και μου φτιάχνουν το κέφι...δεν ξέρω αν βοήθησαν και σένα...
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που είχε ένα όμορφο διαμάντι. Το όμορφο αυτό διαμάντι παρουσίαζε, όμως, μια μικρή ατέλεια: μια γρατσουνιά στο κέντρο του.
Ο βασιλιάς κάλεσε διάφορους κόπτες πολύτιμων λίθων, διάσημους κοσμηματοτεχνίτες και τους ζήτησε να απαλλάξουν το πετράδι από τη γρατσουνιά. Μάταια όμως προσπάθησαν όλοι τους…
Ώσπου, μια μέρα, εμφανίστηκε ένας νέος άντρας που ανακοίνωσε ότι μπορούσε να κάνει το διαμάντι ακόμα πιο όμορφο από ό,τι ήταν και όλοι γέλασαν μαζί του. Όταν επέστρεψε, όμως, και παρουσίασε την πέτρα στο βασιλιά, πράγματι ήταν πιο όμορφη από ό,τι ήταν πριν. Στο κέντρο της είχε χαράξει ένα πανέμορφο τριαντάφυλλο που το κοτσάνι του ήταν η παλιά γρατσουνιά….
Τί έχουν οι ώρες, σαν κι αυτή iolithike.....;
Όμορφο το παραμύθι...
Ναι, με βοηθάνε. Και μάλλον το έχω παράπονο που δε μου είπε κανείς παραμύθι, όταν ήμουν παιδί. Θα μου πεις, μα και τώρα παιδί είμαι :)
Αχμ, έχουν μια δύναμη πάντως........
πάντα υπάρχει κάποιος που θα μας πει ένα παραμύθι , αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας και θα τον βρούμε...
Φαντάζομαι δεν εννοείς πως μπορώ να πιάσω κάποιον γύρω μου και να του ζητήσω να μου πει ένα παραμύθι.
Η ζωή είναι παραμύθι, iolithike;;;
όχι η ζωή δεν είναι παραμύθι , υπάρχουν όμως άνθρωποι με τους οποίους μπορούμε να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι και να το κάνουμε βιώσιμο....Το πιστευώ αυτό...
iolithike, μάλλον όλοι μας χρειαζόμαστε/περιμένουμε τον παραμυθοποιό μας.
Παντως, έτσι όπως έχουμε κάνει τη ζωή μας, έχει ΄γίνει ανέλπτιστο το να βρούμε κάποιον ή κάποιους με τους οποίους μπορούμε να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθο και να το κάνουμε βιώσιμο. Και δεν είναι πως είμαι αρνητική. Μπορεί πια, απλά, να μην έχω φαντασία. Ίσως κι επειδή ο κόσμος κρύβεται από την ίδια τη ζωή.
Post a Comment