Οι Βάρβαροι γύρισαν. Εκεί που ήμουν μόνη, εκεί που έκανα 10 λεπτά να έρθω στο γραφείο, εκεί που έβρισκα να παρκάρω ακριβώς απ' έξω, και με επιλογή όλου του στενού, εκεί που αφουγκραζόμουν μήπως και ακούσω από τη Μεσογείων τον ήχο των αυτοκινήτων, τώρα.... τώρα όλα άλλαξαν, κι έγιναν όλα όπως πριν από το καλοκαίρι του Αυγούστου στην Αθήνα. Το μόνο καλό είναι πως έφυγε και ο βόρειος, και μου άδειασε τη γωνιά, ευκαιρία να γυρίσω στο σπίτι μου, να βγάλω τα ρούχα μου, και να χορέψω γυμνή μέσα σε αυτό γιορτάζοντας την ελευθερία μου. Γι ' αυτόν τον Αύγουστο, χρεώθηκα 2-0 σκορ υπέρ της μαλακίας και της γκαντεμιάς: διακοπές με 38χρονη γεροντοκόρη (απόλυτο και καθαρόαιμο παράδειγμα προς αποφυγή) με τυφλό σκύλο εξαρτώμενο από αυτή, που του μιλούσε και του συμπεριφερόταν σα να ήταν τον 7χρονο παιδία της, που στο παρατάει να του κάνεις μπέιμπι σίτινγκ ενώ έχει 40 πυρετό από ηλίαση και έχει καεί από τον ήλιο και είσαι κόκκινη ωσάν φωσφορίζων καρπούζι με εκατοντάδες φουσκάλες σε όλο το σώμα σου, και βέβαια, βορειο-ευρωπαίος 28χρονος παρθένος (*πρώην παρθένος), ψηλός, ξανθός, γαλανομάτης, που έχει γαμηθεί να σε χουφτώνει μέσα στο νέο μουσείο της Ακρόπολης, βρωμιάρης και τσιγκούνης (μη πω και τρακαδώρος).......... Συμπέρασμα; Μη κάνεις αυτά τα γαμημένα τα σχέδια για τις ριμαδοδιακοπές σου, ευελπιστώντας πως θα ξεκουραστείς, θα κάνεις μπάνια, θα μαυρίσεις, θα ηρεμήσεις, θα χαλαρώσεις, θα χαρείς, θα νιώσεις μοναδικά και μοναδική. Κάποιος πούστης από ψηλά, γελάει χαιρέκακα όταν προγραμματίζεις, μικρή και ανόητη.
Την εφορία και την πρόσθετη φορολόγιση που έχω να αντιμετωπίσω/πληρώσω, δε θα τη συμπεριλάβω, αφού όλοι θα το φάνε το αγγούρι αυτό, ασάλιατο και χωρίς κιχ.
Κοίτα που μου έλειψε ο χειμώνας και τα κρύα. Όπως, επίσης, και η μυρωδιά της χλωρίνης.
Άι σιχτίρι, πρωτομηνιάτικα.
