Bitter Harvest...
Can' t escape myself
no hard feelings
Need to talk loud
Need to get stoned
Who's laughing out there?
Just remember few old dreams
Come on, give me a break!
no comments...
Καθε ζωη ειναι ενας γριφος. Η απαντηση στον δικο μου ειναι γεννημενη στο σκοταδι. Δεν ηταν ετσι παντα. Στην αρχη ειχα ακομα αποριες. Στην αρχη...υπηρχε ακομα το μυστηριο μου.
11 comments:
The one laughing in the back cannot remember any of her dreams. Neither can she talk - one needs to know what needs to be scared off.
*attalanti,
do I need to scare off something? Do I realy need some answears...?
Don't you?
Μαριέττα
*Μαριέττα,
who gives me a fuck, anyway...?
No mercy?
Epeidi de mporw na afhsw comment sto panw post, grafw edw...
Fantazomai pws de s' enoxlhse kapoio comment pou grafthke apo emas pou sou grafoume, alla kapoio mail 'h kati pou eipw8eike kat' idian.
De mporw na dextw pws afhneis na se ephreazoun ta sxolia allwn. Kai de 8a se afhsw na kleiseis auto to blogaki, akomi ki an apokthseis to mauro sou vivlio.
Grapse pana8emase! Grapse mas auta pou de mas exeis afhsei na doume toso kairo. Dwse kati apo ta kala sou, dwse kati apo ta kryfa sou keimena, apo to mualo sou pou kratas kleisto stis gwnies.
Exw diavasei -ki an den exw diavasei- blog, polla apo auta eksairetika. To diko sou vgazei auto pou eisai. 'H, evgaze auto pou eisai: anephreasth kai diaforetikh. Apla, opws sou exw grapsei anari8mhtes fores, akomh den exeis vgalei sto koino th pragmatikh sou aksia, kai ta dunata sou keimena.
Fantazomai pws de 8a yparksei kosmos edw pou 8a sou zhthsei na mh kleiseis to blog. Apla skepsou pws gia mia akomh fora 8a einai wraio na eisai "st' arxidia sou" kai antisymvatikh, opws kata vasei eisai sth zwh sou.
Anarwtiemai poios pousths sou eipe kati kai ti htan auto pou sou eipe...
Epeita, tis psyxo8erapeies poios 8a tis plhrwnei an stamathseis na grafeis? E?
Kai apanta kai se kana mail, mikro ksipasmeno kwlopaido!
ta sevh mou (panta)
sirA
*sorry_girl,
No mercy.
*sirA,
μ' ενόχλησε το μυαλό μου, όπως κάνει εδώ και είκοσι τόσα χρόνια.
Το ότι δε μπορείς να δεχτείς κάποια πράγματα, δεν έχει να κάνει ούτε στο ελάχιστο με το μπλογκ αυτό. Του μαύρου μου βιβλίου, κανονικά, προηγείται το κόκκινο. Αλλά μπορώ να παρακάμψω αυτό το χρώμα -στο κάτω-κάτω ποτέ δε μου άρεσε σαν χρώμα- και να πάω κατευθείαν στο μαύρο. Το μαύρο, όμως, δε το βρίσκεις εύκολα. Αλλά δεν είναι και απίθανο να βρεθεί. Όπως απίθανο ήταν κι αυτό που μου συνέβει με το μπουκαλάκι. Παλιά με λέγανε το κορίτσι με το μπουκαλάκι, τώρα που το έχασα (τρεις φορές προσπάθησε, τη τρίτη τα κατάφερε) έχασα και τη σωστή αρίθμηση σε πολλά πράγματα. Γράφω και θα γράφω, αλλά όχι απαραίτητα σε αυτό το μπλογκ. Κι αν είναι να γράψω για να "σας" αφήσω να διαβάσετε αυτά που δεν έχω αφήσει να δείτε, δεν εξαρτάται ΕΠΙΣΗΣ από αυτό το μπλογκ. Τα κρυφά δεν είναι πάντα τα καλύτερα. Το μπλογκ μου είναι ο τοίχος μου, που αφήνω κάτι δικό μου. Δε νομίζω πως είναι εύστοχο να πω πως το μπλογκ μου είμαι εγώ. Ανεπηρέαστη και διαφορετική; Αχμ... Τη πραγματική μου αξία, τα δυνατά μου κείμενα; Έλα, sirA, τα παραλές.
Ναι, είναι ωραίο να είσαι στ' αρχίδια σου. Και ηδονικό. Αλλά κι αυτό δεν έχει να κάνει με το μπλογκ.
Πολλοί πούστηδες μου λένε πολλά και διάφορα. Αλλά τί σχέση έχει αυτό με το μπλογκ;
Προς το παρόν, δεν έχω πληρώσει μία για ψυχοθεραπείες.... :p
Και σα μικρό ξιπασμένο, κωλόπαιδο που είμαι θα απαντήσω στα mail όποτε μου καβλώσει! Αλλά και αυτό δεν έχει να κάνει με το μπλογκ :p
Τιμή μου που μου γράφεις ακόμα :)
πολλές καλημέρες
Malista malista...
Apaksieis... kai de mou les re mikro, 8a tous kaneis to xatiri? gia tous pousthdes milaw, pou eriksan dhlhthrio kai se pikranan, ki as milas sygkrathmena kai paizontas to yperanw.
sirA
yg: asxoloumai me osous pisteuw pws to aksizoun, ki edw kai xronia anhkeis se auth th meionothta.
Καταλαβαίνεις ότι εδώ βρισκόμαστε όσοι σε σένα βλέπουμε κομμάτια μας. Άσε το φως να πέσει στον καθρέφτη και άσε εμάς να τον σπάσουμε στο κεφάλι οποιουδήποτε σε πικραίνει. Κανένα κομμάτι δε θα πάει άχρηστο, έχεις το λόγο μου.
Εγώ θα περνάω, βλέπω δε βλέπω φως. Σε γλυκοφιλώ, μικρή Πατ.
*sirA,
δε κάνω το χατήρι κανενός. Κι αν αποφασίσω να κάνω κάποιο χατήρι, κανείς δε θα το μάθει. Συγκρατημένα μιλάω, γιατί το αποφάσισα και μέχρι όσο με παίρνει θα κρατήσω σε διάρκεια αυτή μου την απόφαση.
Έλεος, sirA! Έχω ξενερώσει απίστευτα πολύ. Και, ειλικρινά, δε ξέρω αν το παίζω πάντα υπεράνω, ή αν είμαι, όντως, υπεράνω πολλών πραγμάτων-προσώπων-καταστάσεων. Το ότι με πικραίνουν κάποιοι, ίσως, να μη λέει και πολλά. Σε όλους μας συμβαίνει το αυτό, έτσι δεν είναι; Δήλωσα, από τις αρχές που με ρωτάγανε, γιατί έφτιαξα αυτό το blog. Δεν είχε καμία σχέση με όσα υπέθεσαν κάποιοι, και καμία σχέση με όσα ισχυρίζονται κάποιοι. Ναι, είμαι μικρή και επηρεάζομαι, αλλά φτάνει πια, κουράστηκα στην αρχή, αλλά το χειρότερο ήρθε μετά... ξενέρωσα. Και ξενέρωσα γενικώς. Και με το blog, και με αυτό που αποκαλούν μπλογκόσφαιρα και μπλογκοχωριό, και τις επαναλαμβανόμενες προσκλήσεις για συναντήσεις των μπλογκοσυνανθρώπων, και τις κλίκες, και τα στερεότυπα, και τις κακίες, και τα counters, και τη διαφήμιση, και το έτσι και το αλλιώς. Αν θέλουν να τα ακολουθήσουν κάποιοι -πολλοί ή λίγοι, δεν έχει σημασία- να το κάνουν, με γειά τους+χαρά τους. Δε με απασχολεί. Και δε το κατακρίνω. Δικαίωμά τους, στη τελική. ΕΓΩ δε θέλω να παίρνω μέρος σε όλα αυτά. Πειράζει;;;; Πειράζει που ακόμη και σε αυτό το ριμαδιασμένο blog θέλω να είμαι εγώ, είτε "πετυχημένα",είτε "αποτυχημένα"; Πειράζει που ήθελα έναν δικό μου 'χώρο' να αφήνω τη μαλακία που με δέρνει; Πειράζει που σε αυτόν τον 'χώρο' δε με ενοχλούσε, αλλά γούσταρα να περνάει -όποιος και όποτε περνάει- και να αφήνει κάτι δικό του, σε συνέχεια ή σε ασυνέχεια αυτών που ανέβαζα σε αυτό το blog; Πειράζει που ήθελα απλά γράφω; Πειράζει που θέλω να γράφω συνέχεια, είτε εσώ, είτε στο πακέτο των τχιγάρων μου, είτε στο κωλόχαρτο της τουαλέτας της εταιρείας που δουλεύω; Πειράζει που αυτή είμαι;
Ε, ναι. Στ' αρχίδια μου όλοι τους. Αλλά με πειράζει που ασχολήθηκαν με τη πάρτη μου. Και να σου πω και κάτι; Αναρωτήθηκα πολλάκις για ποιο λόγο μου έστειλαν όλα αυτά τα σκατο mail και δε μου "την είπαν" public. Θα μου πεις, τελικά, δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν πραγματικά αρχίδια. Ναι, δεν είναι. Κάποιες φορές, απλά γέλαγα με αυτά που συνέβησαν. Αλλά τη περασμένη εβδομάδα... μπορεί να περνούσε ο Κρόνος πάνω από τον Αχλαδόκαμπο, και μου την έδωσε άσχημα. Γιατί τους αφήνω να μου χαλάνε τη διάθεση, θα μου πεις. Δε ξέρω. Ίσως, επειδή, δεν έχω διάθεση αυτόν τον καιρό. Ίσως, επειδή, νιώθω γρανάζι.
Ανήκω στη μειονότητα, καλέ μου sirA; Ναι, ανήκω, και πληρώνω πάντα το τίμημα.
Και απαξιώ για πολλά πράγματα, αλλά όχι για όλα....
*attalanti...
Νατασσάκι μου... σ' ευχαριστώ.
Αλλά είναι τόσο ξερά τα κεφάλια τους, που δε θα πάθουν τίποτα :-)
Να 'σαι καλά, ακούς;
φιλιά και σένα
Post a Comment